عنوان : ( بازتاب تک‌صدایی و خودگومندی جامعة ایرانی در رمان بوف کور )
نویسندگان: مهدی نجف زاده , محدثه جزائی ,
Full Textچکیده
این مقاله با به کارگیری روش‌شناسی پسافرمالیسم باختین و با تأکید بر نظریة زبان‌شناسی اجتماعی، به نقد سنت تحلیلی بوف کور پرداخته است. مؤلفه‌های سه‌گانة «موقعیت‌مندی، کرونوتوپ و منطق مکالمه» در بوف کور خوانده و استدلال شد و برخلاف سنت تحلیلی مألوف و رایج، این رمان فاقد بافت اجتماعی- سیاسی مشخص (از لحاظ زمانی) در جامعة ایرانی است. در نقدهای ادبی مربوط به بوف کور حداقل از دو بافت «جامعة پیشااسلامی» و «جامعة استبدادی دورة رضا شاه» سخن گفته شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، عناصری از تک‌صدایی، نکوهش زندگی روزمره و امتناع از گفتگو در جامعة ایرانی در رمان بوف کور وجود دارد. گریز اخلاقی ایرانیان از زندگی روزمره، روابط سلطه‌آمیز در حوزة عمومی و میل به باطنی‌گرایی در مناسبات اجتماعی به نوبة خود موجب کم‌رنگ شدن کرونوتوپ در جامعة ایرانی شده است
کلمات کلیدی
, بوف کور, زبان شناسی اجتماعی, فرهنگ روزمره, گفتگومندی, موقعیت مندی
@article{paperid:1079649,
author = {نجف زاده, مهدی and جزائی, محدثه},
title = {بازتاب تک‌صدایی و خودگومندی جامعة ایرانی در رمان بوف کور},
journal = {جامعه شناسی هنر و ادبیات},
year = {2014},
volume = {6},
number = {2},
month = {September},
issn = {2538-5046},
pages = {287--307},
numpages = {20},
keywords = {بوف کور، زبان شناسی اجتماعی، فرهنگ روزمره، گفتگومندی، موقعیت مندی},
}
%0 Journal Article
%T بازتاب تک‌صدایی و خودگومندی جامعة ایرانی در رمان بوف کور
%A نجف زاده, مهدی
%A جزائی, محدثه
%J جامعه شناسی هنر و ادبیات
%@ 2538-5046
%D 2014
