گرمایش جهانی بسیاری از جنبه‏ های زیستی گونه ‏ها را تحت تأثیر قرار داده، به عنوان مثال، باعث تغییر در فنولوژی، فیزیولوژی، ریخت‏شناسی، چرخه‏ جمعیتی، و توزیع گونه‏ ها شده است. تغییر اقلیم یکی از مهم‏ترین تهدیدها برای تنوع زیستی محسوب میشود و پیش‏بینی می‏گردد اثرات آن بر گونه‏ های کوهستانی، گونه‏ های اندمیک و گونه‏ های با توزیع جغرافیایی کوچک بسیار بیشتر باشد. مدل‏های توزیع گونه‏، الگوریتم‏ های تحلیلی و یا آماری هستند که توانایی پیش‏بینی پراکنش واقعی یا بالقوه گونه را با مرتبط کردن مشاهدات میدانی و لایه‏ های متغیرهای محیطی دارند. مدل‏های پراکنش گونه‏ ای بر اساس نوع متغیر پاسخ به دو دسته مدل‏های متمایز کننده گروهی و مدل‏های پروفیل تقسیم می‏گردند، مدل‏های متمایز کننده گروهی به داده‏ های حضور و عدم حضور گونه هدف نیاز دارند و بر مبنای همبستگی و ارتباط با متغیرهای محیطی تولید می‏گردند و به دو گروه مدل‏های جهانی (پارامتریک) و مدل‏های محلی (غیر پارامتریک) طبقه بندی می‏شوند. اساس کار این مدل‏های توزیع گونه، بر مبنای کمی کردن روابط بین توزیع گونه و محیط زنده و غیر‏‏زنده می‏باشد. افزایش گازهای گلخانه‏ ای موجب تغییراتی در اقلیم کره زمین شده که منجر به غیر ایستایی در متغیرهای اقلیمی به خصوص تابش خورشیدی، دما و بارش شده است، پدیده‏ای که تغییر اقلیم نام دارد . برای انجام مطالعات تغییر اقلیم در دوره‏های آینده، ابتدا باید شبیه‏ سازی متغیرهای اقلیمی تحت تأثیر تغییرات گازهای گلخانه‏ ای انجام شود. روش‏های متفاوت برای این کار وجود دارد که معتبرترین آنها استفاده از داده‏ های مدل گردش عمومی جو می‏باشد. هدف از ساخت این مدل‏ها شبیه‏ سازی همه‏ ویژگی‏های سه بعدی اقلیم بوده و به همین علت این مدل‏ها جامع‏ترین مدل‏های اتمسفری و بهترین راه برای پیشگویی اقلیم آینده و گذشته می‏باشند.

کلمات کلیدی