زمینۀ مطالعه: بیماریهای دستگاه تنفسی از مهمترین بیماریهای منجر به بروز خسارت اقتصادی در صنعت دامپروری می باشند. هدف: اثرات کمک درمانی داروهای ضد التهابی استروئیدی و غیر استروئیدی در پنومونی گوساله گاو شیری مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه بر روی 40راس گوساله با محدوده سنی سه تا شش ماه، مبتلا به پنومونی در گاوداریهای اطراف مشهد انجام شده است. در این مطالعه گوساله ها بر اساس وجود نشانه های بالینی چون ترشحات بینی، درجه حرارت مقعدی، سرفه، وضعیت چشمها و گوشها درجه بندی شدند. درضمن شرط اساسی ورود گوساله ها به این مطالعه، عدم وجود سابقه ابتلا به هرگونه بیماری بود. همچنین در انتخاب و گروه بندی تیماران برمبنای مشابهت سنی و جنسی و شدت ابتلا به بیماری لحاظ گردید. این گوساله ها در چهار گروه درمانی قرار گرفتند. هر چهار گروه با آنتی بیوتیک فلورفنیکل درمان شدند. همچنین به عنوان درمان کمکی به گروه اول دگزامتازون، به گروه دوم دگزافنیل (دگزامتازون+فنیل بوتازون)، به گروه سوم فنیل بوتازون و به گروه چهارم آب مقطر تزریق شد. ارزیابی آزمایشگاهی با آزمایش خون کامل ( ،)CBCاندازه گیری فیبرینوژن، پروتئین تام، هاپتوگلوبین و آلبومین بر روی نمونه های خون قبل و بعد درمان صورت گرفت. برای واکاوی آماری از استفاده شدPaired t test وRepeated measures آزمون های نتایج: نتایج واکاوی آماری نشان داد که درجه حرارت، تعداد ضربان قلب و تنفس، فیبرینوژن و پروتئین تام، ،MCHC ،MCVتعداد لنفوسیت و نسبت های N/L (نسبت نوتروفیل به لنفوسیت) و TP-Fib/Fibبه طور معنی داری در طول زمان دو نمونه گیری تغییر کرده اند، ولی در بین گروههای درمانی اختلاف معنی داری وجود نداشت. تنها در فاکتور PCVو نسبت TP-Fib/Fibدر بین گروه ها تفاوت معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان می دهد که استفاده از داروی ضدالتهاب در کنار آنتی بیوتیک نسبت به زمانی که آنتی بیوتیک به تنهایی استفاده می شود تأثیر معنی داری در درمان گوساله های مبتلا به پنومونی گوساله گاو شیری ندارد

کلمات کلیدی