هدف از پژوهش حاضر، بررسی روایی محتوایی، ساختار عاملی، تغییر ناپذیری جنسیتی و روایی پیش بین مقیاس جهت گیری تعلق پذیری (لاوین و همکاران، 2011) بود. روش پژوهش این مطالعه همبستگی و از نوع اعتباریابی آزمون بود. جامعه آماری پژوهش 12348 نفر (6657 دختر و 5691 پسر) از دانشجویان دانشگاه بیرجند بودند. تعداد 292 نفر (147 زن، 145 مرد) از این دانشجویان به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس های جهت گیری تعلق پذیری (BOS) سرزندگی ذهنی-فرم تفاوت فردی (SVS-IDL) و فشار روانی کسلر (K6) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مرتبه اول و بین گروهی و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزارهای 16-Spss و 20-Amos انجام شد. نتایج نشان داد که مقیاس جهت گیری تعلق پذیری از ساختاری دوعاملی مشتمل بر جهت گیری ترقی و کاستن از کمبود برخوردار است که 34/54 درصد واریانس را تبیین می کند. تحلیل عاملی تاییدی نیز، این ساختار را تایید کرد. ساختار عاملی مقیاس برحسب جنسیت تغییرناپذیر بود. همسانی درونی مقیاس نیز، با آلفای کرونباخ و دونیمه کردن به تایید رسید. روایی پیش بین در ارتباط با سرزندگی ذهنی و فشار روانی در سطح مطلوب قرار داشت. در مجموع به نظر می رسد که مقیاس جهت گیری تعلق پذیری در دانشجویان از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است.

کلمات کلیدی