امروزه خودکشی به عنوان یکی از معضلات جوامع انسانی مطرح می‌شود. روان‌شناسان و جامعه‌شناسان در این‌باره پژوهش‌های بسیاری ارائه نموده‌اند؛ لکن در رویکرد مذهبی، راهکارهایی را براساس مبانی عقیدتی اسلامی، می‌توان جست. با مبنا قرار دادن مؤلفه‌های علت، انگیزه و شرط در بررسی آیات و روایات، می‌توان اذعان نمود که ریشه‌ی بسیاری از خودکشی‌ها در مشکلات ارتباطی بین انسان با خدا، خود و دیگران است. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است، با محوریت آموزه‌های دینی به بررسی چند نمونه از اصلاح ارتباطات سه‌گانه و نقش آن در کاهش افکار خودکشی‌گرایانه می‌پردازد. داده‌های لازم جهت دستیابی به اهداف پژوهش، با مطالعه‌ی کتابخانه ای از منابع دینی، تربیتی، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی گردآوری شده و درادامه مورد تحلیل کیفی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش به بیان راهکارهای اصلاحی در حوزه ارتباطات بر مبنای آموزه‌های دینی می‌انجامد، در حوزه ارتباط با خدا: راهکارهای اصلاحی ایمان به رحمت و قدرت خداوند، توکل، توبه و معادباوری را جهت تضعیف علل خودکشی، به خانواده پیشنهاد می‌دهد. در حوزه ارتباط با خود در راستای تضعیف انگیزه خودکشی: او را به حفظ اعتماد به‌نفس، کسب مهارت‌های زندگی، ترک افکار منفی، نشاط و مثبت‌اندیشی توصیه می‌نماید و در حوزه ارتباط با دیگران به منظور تصحیح شرایط: تغییر موقعیت در حیطه‌ی زمانی، مکانی و فرهنگی و همچنین گسترش و تحکیم روابط خانوادگی و اجتماعی را پیشنهاد داده است.

کلمات کلیدی