بازسازی تاندون‌ها به دلیل ظرفیت محدود این بافت فرایندی پیچیده است. سلول‎های بنیادی مزانشیمی دارای کاربردهای بالقوه در پزشکی بازساختی و مهندسی بافت هستند و ممکن است یک گزینه مناسب برای ترمیم بافت تاندون باشند. از طرفی، فاکتورهای رشد توانایی پاسخ‎های بیولوژی سلولی را تنظیم می‎کنند و افزودن آن‎ها می‎تواند سلول‎های بنیادی را به سمت تمایز به تنوسیت تحریک کند. هدف از این مطالعه بررسی قابلیت تمایز سلول‎های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان (ASCs) به سمت تنوسیت‎ها در پاسخ به فاکتور رشد مشتق ازپلاکت (PDGF- BB) BB در شرایط آزمایشگاهی بود. بدین منظور سه نمونه از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان جهت القای تمایز به مدت 14روز در حضور PDGF-BBکشت داده شدند. در گروه کنترل نیز سلول‎ها در محیط فاقد فاکتور کشت داده شدند. ریخت شناسی سلول‎ها مورد ارزیابی قرار گرفت و جهت بررسی وضعیت تمایز، بیان مارکرهای تاندونی از قبیل تنومودولین (Tnmd) و اسکرازیس (Scx) با واکنش q-PCR ارزیابی شدند. سلول‌ها در گروه تیمارر، بر خلاف گروه کنترل، ریخت شناسی دوکی شکل مشابه تنوسیت ها داشتند. در بررسی‎های مولکولی بیان فاکتور Tnmd در گروه تیمار دارای بیان بیشتر بود هرچند که از نظر آماری معنی دار نبود. این درحالی است که بیان ژن Scx افزایش معنی داری داشت. لذا نتایج ما نشان داد که PDGF-BB می‎تواند در القای تمایز AMSC به سمت تنوسیت مفید باشد. این اثرات تنوژنیک PDGF می‎تواند آن را به عنوان یک فاکتور رشد مناسب برای تشکیل نئوتاندون و همچنین ارتقا بازسازی تاندون معرفی کند.

کلمات کلیدی