آسیب تاندون علت اصلی حذف اسب از فعالیت های ورزشی می باشد که از نظر اقتصادی اهمیت زیادی دارد. درمان عادی تاندون آسیب دیده، به کندی صورت گرفته و کیفیت درمان بسیارپایین است. شیوه های بیولوژیکی جدید ازقبیل سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی برای تسهیل یا تسریع درمان تاندون استفاده می شود. در مطالعه حاضر قابلیت تمایز به تنوسیت سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده ازبافت چربی اسب در پاسخ به استفاده همزمان فاکتوررشد مشتق از پلاکت (PDGF)و فاکتورتمایزی رشد (GDF-6)در شرایط آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرارگرفت. بدین منظور سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی 3 راس اسب (ASCs) مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور القای تمایز به تنوسیت این سلول ها در پاساژ 4 و به مدت 14 روز در محیط رشد حاوی فاکتورهای رشد مورد اشاره قرار گرفتند. گروه ها برای سلول های هر راس اسب، شامل:گروه کنترل واجد محیط کشت پایه معمول وگروه تیمار واجد محیط کشت پایه و فاکتورهای رشد هر کدام به میزان 20 نانوگرم در میلی لیتر بود. بعد از 14 روز،ریخت شناسی سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین نشان داد سلول‌ها درگروه تیمار دوکی شکل شده و ظاهری شبیه به تنوسیت پیدا کرده اند. میزان بیان ژن اختصاصی تاندون MKX به روش qPCR نشان داد بیان ژن MKX در گروه تیمار به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل است. نتایج نشان داد که استفاده همزمان از دو فاکتور PDGF و GDF-6 سبب تحریک تمایز تنوژنیک در سلول های بنیادی مزانشیمی چربی اسب (ASCs) می شود.

کلمات کلیدی