طرح مسئله: گردشگری از جمله فعالیتهایی است که در دهه های اخیر در سراسر جهان از رشد بالایی برخوردار بوده است. اما در عین حال یکی از تهدیدهای اصلی برای محیط زیست به شمار می رود. حفاظت از محیط زیست یکی از وظـایف اصـلی نسـل حـال و آینده است، با افـزایش جمعیـت گردشگران و تغییر الگوی مصرف، رشد مصرف گرایی و ریختن زباله توسط گردشگران در روستاهای مقصدگردشگری موجب افزایش زباله های تولید شده و تشدید مسائل مربوط به آن شده است. بررسی ناپایداری ناشی از زباله های گردشگری در محیط روستاها می باشد و سوال کلیدی این می باشد که زباله های ناشی از گردشگری تا چه میزان موجب ناپایداری محیط زیستی در روستاهای گردشگری منطقه طرقبه شده است روش پژوهش: تحقیق حاضر به لحاظ روش از نوع تحلیلی – توصیفی بوده که به روش میدانی انجام گرفته است. ابزار گردآوری اطلاعات این تحقیق پس از مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه محقق ساخته و مبتنی بر سوالاتی که براساس شاخص ها استخراج شده است، می باشد. لذا روایی پرسشنامه توسط اساتید دانشگاهی تایید گردید و جهت بررسی پایایی پرسشنامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد یافته ها: نتایج آزمون T تک نمونه‌ای بیانگر تأثیر بالای زباله پراکنی در ناپایداری محیط های روستایی می باشد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد مهم ترین عامل در بر زباله پراکنی، عدم آگاهی و بی تفاوتی از اثرات زباله پراکنی می باشد که با مقدار ویژه 4.57 و با واریانس 32.66 درصد از کل واریانس ها نشان دهنده اهمیت این عامل است. مهم ترین عامل ناپایداری ناشی از زباله های گردشگری، از بین رفتن زیبایی و چشم انداز محیط روستا می باشد که با مقدار ویژه 4.33 در مجموع واریانس 24.87 درصد از کل واریانس ها را به دست آورده است. براساس نتایج بدست آمده زباله پراکنی در محیط روستایی باعث ایجاد ناپایداری در محیط های گردشگری شهرستان بینالود شده است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه امروزه آلودگی های زیست محیطی ناشی از افزایش گردشگران گسترش یافته است و این مسئله موجب آسیب رساندن به روستاهای مقصد گردشگری می باشد. بطوریکه درصورت افزایش این روند درآینده شاهد از بین رفتن محیط زیست روستاهای گردشگری باشیم لذا ضروری است تا همه افراد درگیر در این معضل از جمله مردم محلی، گردشگران، مدیران و برنامه ریزان برنامه ها و سیاست هایی را جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی اعمال نمایند.

کلمات کلیدی