زندگی امروزی انسان ها در مقایسه با گذشته تفاوت های زیادی کرده و شرایط متفاوت، خواسته های متفاوتی را نیز به دنبال داشته است. محیط های کاری یه طور دائم در حال توسعه یا ادغام هستند. با چنین تغییرات سریع ، تطبیق پذیری بر اساس تغییرات، یک نیاز حیاتی برای فضای کاری می باشد. از این رو در سال های اخیر با توجه به وسعت تغییرات در سازمان ها، سازگار نمودن محیط کار با تمامی جوانب نیازهای کاربران در کانون توجه قرار گرفته است، چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند انجام فعالیت ها را تقویت و یا تضعیف نماید. با توجه به این تغییرات ساختاری، در محیط‌های کاری ساختمان باید انعطاف پذیر بوده و هم از لحاظ داخل و هم خارج بنا قابلیت توسعه و ادغام را داشته باشد (پویایی) تا بتوانند به طیف وسیع نیازهای کاربران و فعالیت‌ها در عصر حاضر پاسخ گویند. این قابلیت ارزش آینده‌ی ساختمان را افزایش می‌دهد. در این راستا در پژوهش حاضر به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده ، ضرورت بهره گیری از عامل انعطاف پذیری در محیط های کار مورد تاکید قرار گرفته و در این رابطه برخی از راهکارهای انعطاف پذیر نمودن یک محیط در جهت ارتقاء کیفی آن ارائه می گردد. در واقع این پژوهش در پی پاسخگویی به این سوال است که چه راهکارهایی برای تحقق کارایی و انعطاف در محیط های کاری وجود دارد و ضرورت پاسخ به این پرسش در این است که نهایتا علاوه بر بهره وری اقتصادی و صرفه جویی در وقت و هزینه کارفرما و کارمندان یک شرکت بتواند محیط کار را به حداکثر قابلیت استفاده از فضا و کارایی نیز برساند.

کلمات کلیدی