چکیده مقاله: سابقه و هدف: برقراری ارتباط کلید ایفای نقش در حرفه پرستاری است. ارتباط پرستار - بیمار به ویژه هنگامی که بیمار کودک است اهمیت دوچندانی می یابد. مطالعات انجام شده حاکی از ارتباط نامناسب پرستار با کودک در بخش های اطفال می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش به روش بحث در گروه های کوچک بر مهارت های ارتباطی پرستار با کودک انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی دو گروهه با طرح پیش آزمون- پس آزمون می باشد که بر روی 60 پرستار بیمارستان دکتر شیخ شهر مشهد انجام شد. پرستاران به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و سپس بر اساس قرعه کشی در دوگروه آزمون و شاهد تخصیص یافتند. سطح مهارت ارتباطی پرستاران با استفاده از ابزار موجود قبل و بعد از مداخله سنجیده شد. طی برگزاری کارگاه یک روزه ، 6 ساعت آموزش مهارت ارتباط با کودک به روش بحث در گروه های کوچک به پرستاران داده شد. یافته ها: در مرحله قبل از مداخله، میانگین نمره مهارت ارتباطی پرستاران در دو گروه شاهد و آزمون تفاوت آماری معنی داری نداشت(0/495=P کلامی و 0/307=P غیرکلامی)، اما پس از اجرای مداخله میانگین نمره مهارت ارتباطی کلامی و غیر کلامی پرستاران در گروه آزمون، بطور آماری معنی داری بیشتر بوده است(0/001> P). نتیجه گیری: در حال حاضر با توجه به ضعف موجود در زمینه ارتباط پرستار با کودک در بالین و از طرفی عدم دریافت آموزش اصولی پرستاران پیرامون مهارت های خاص ارتباط با کودک، ضروری به نظر می رسد که تاثیر اجرای شیوه های مختلف آموزشی بر مهارتهای ارتباطی پرستاران مورد بررسی قرار گیرد

کلمات کلیدی