با اعلام همه گیری ویروس کرونا در کشور، شرایط پیش آمده به قدری غیرمنتظره بود که بیشتر شبیه کتابها و فیلم های علمی – تخیلی به نظر می رسید. همه تصور داشتیم که به یک جهان ناشناخته پرتاب شده ایم. غافلگیری ویژگی اصلی این شرایط بود. بعد از گذشت چند ماه و ناکامی در ریشه کن کردن زودهنگام ویروس، مشخص و مسلم شد که همه حرفه ها باید آماده مواجه شدن با سناریوهای مختلف باشند. دانشگاهها و به تبع آنها کتابخانه های دانشگاهی از اولین نهادهایی هستند که در چنین شرایطی جامعه به آن چشم دوخته و نظاره می کند که آنها در مقابل این مساله چه می کنند. از آنجاکه دانشگاهها و پژوهشهای دانشگاهی ادعا می کنند که مساله محور بوده و به دنبال حل مساله هستند و کرونا یک مسئله کاملا عینی و قابل باور برای بیشتر افراد جامعه است، لذا می تواند به عنوان ابزاری برای محک دانشگاهها در شرایط خاص باشد. روزهای اول بیشتر بحث تصمیم گیری و چگونگی مواجه شدن با این مسئله مهم بود. همه بی تجربه بودند و خیلی تفاوت بین کشورهای مختلف از نظر شناخت و نحوه مواجه شدن با ویروس مشاهده نمی شد. به دلیل این که نادانسته ها در رابطه با ویروس زیاد است بنابر این دانشگاهها نقطه امید جامعه هستند که تحقیق کنند تا ویروس را بهتر بشناسند، راههای مقابله با آن، داروهای احتمالی، واکسن و... بالتبع برای تحقیق نیاز به منابع اطلاعاتی هست به همین دلیل نقش کتابخانه ها نیز بسیار موثر است و کتابخانه های دانشگاهی باید نقش و رسالت خود را نشان دهند.

کلمات کلیدی