شوری خاک یکی از دلایل عمده کاهش عملکرد گیاهان زراعی و هم چنین کاهش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی در جهان می باشد. بدین منظور آزمایشی با هدف بررسی اثر پرایمینگ و تنش شوری بر شاخص های رشدی گیاه ریحان، این آزمایش به صورت طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عامل اول پرایمینگ در سه سطح (سالیسیلیک اسید ، نیترات پتاسیم و عدم پرایمینگ (شاهد)) و عامل دوم تنش شوری در 7 سطح (کاربرد نمک پتاسیم کلرید (50، 100، 150 میلی مولار) و نمک کلسیم کلرید (50، 100، 150 میلی مولار) و شاهد (آب آبیاری)) بود. صفات اندازه گیری در آزمایش شامل: عملکرد تر و خشک شاخساره، درصد ماده خشک شاخساره، سطح برگ، فنل و ظرفیت آنتی اکسیدانی بود. نتایج حاصل از آنالیز واریانس نشان داد که اثر متقابل اکثر صفات اندازه گیری شده در آزمایش در سطوح احتمال 5 و 1 درصد معنی دار شد. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که پرایمنیگ بذور قبل از کاشت منجر به افزایش عملکرد تر (814/4 گرم) و خشک شاخساره (633/0 گرم)، درصد ماده خشک شاخساره (319/103%) و سطح برگ (803/783 میلی متر مربع) نسبت به شاهد شد. مقدار ترکیبات فنلی (748/4 میلی گرم بر گرم وزن خشک) در تیمار عدم پرایمنیگ و پتاسیم کلرید 150 میلی مولار در بالاترین مقدار بود. بالاترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی (215/92%) در بالاترین سطوح تنش شوری (150 میلی مولار) بدست آمد. پرایمینگ بذور قبل از کشت در شرایط تنش شوری منجر به بهبود برخی خصوصیات زراعی و بیوشیمیایی گیاه ریحان شد.

کلمات کلیدی