عنوان : ( پدیدار وارونه خویش کاری طبقاتی در«اخلاق الاشراف» عبید زاکانی )
نویسندگان: فاطمه ذوالفقاریان , مرتضی منشادی ,
Full Textچکیده
نظام دانایی و سامانههای معرفتی کلاسیک دوره میانه، ساختاری هرمگونه دارند؛ به این معنا که نخبگان یا اشراف، مسئولیت حفظ سلسلهمراتب اجتماعی را بر عهده داشتند و تقسیم کار و گرفتن مناصب سیاسی به پایگاه طبقاتی ارتباط داشت. یکی از مبانی و سازوکارهای ایران و یونان باستان، برای حفظ و تداوم ساختار یکجانشینی، خویشکاری طبقاتی بود که در آن برای هر طبقة اجتماعی، اخلاق خاصی تعریف شده است. در جمهور افلاطون، عهد اردشیر، رسالههای فارابی، فردوسی و عبید زاکانی بر خویشکاری طبقاتی تأکید شده است. در این عبید زاکانی، به خویشکاری، سازوکار » اخلاقالاشراف « مقاله با تمرکز بر رسالة حفظ اخلاق طبقاتی و وارونگی آن برای نقد قدرت در زمان بحرانزدة حملة مغول میپردازد. برای پاسخ به پرسش چگونگی بازنمایی خویشکاری طبقاتی در اندیشة عبید زاکانی، از روش پدیدارشناسی استفاده میگردد و نشان خواهد داد که عبید زاکانی در سنت اندیشة سیاسی ایران سعی کرد خویشکاری طبقاتی پادشاه، کارگزاران و مردم عادی را همانند فارابی و فردوسی حفظ کند اما چون در حملهها و تجاوزهای بیابانگردان امیدی به اصلاح مستقیم نمیبیند، با صنعت پنهانکاری و وارونگی در قالب طنز سعی در نقد قدرت و فرهنگ رایج زمان خویش دارد
کلمات کلیدی
, عبیدزاکانی, «اخلاق الاشراف», طبقات, خویش کاری, وارونگی
@article{paperid:1081670,
author = {ذوالفقاریان, فاطمه and منشادی, مرتضی},
title = {پدیدار وارونه خویش کاری طبقاتی در«اخلاق الاشراف» عبید زاکانی},
journal = {جامعه شناسی سیاسی ایران},
year = {2019},
volume = {2},
number = {5},
month = {June},
issn = {2676-6663},
pages = {75--93},
numpages = {18},
keywords = {عبیدزاکانی، «اخلاق الاشراف»، طبقات، خویش کاری، وارونگی},
}
%0 Journal Article
%T پدیدار وارونه خویش کاری طبقاتی در«اخلاق الاشراف» عبید زاکانی
%A ذوالفقاریان, فاطمه
%A منشادی, مرتضی
%J جامعه شناسی سیاسی ایران
%@ 2676-6663
%D 2019
