چکیده : آب، سازة ازلی طبیعت آغاز و در برگیرندة مفاهیم ارجمندی همچون زایش، مرگ، تطهیر، رستخیز و باروری است. این سازة دیرین آفرینش، ازدیر باز در ادیان ملل، جایگاه ویژه‏ای داشته است؛ از افکنده شدن پهلوان در آب و حیات جاودانه یافتن وی تا خویشکاری قدسی آب و نمود آن در قالب ایزد-بانوان نگهدار سبزینه، حیات و رستخیز مانند آناهیتا، ایزد- بانوی ایرانی آب و عشتار و آفرودیت، ایزد- بانوان سامی و عبرانی سبزینه و عشق. به همین دلیل آب، بسامد والایی در ادبیات معاصر عربی و فارسی داشته است ؛ آنچه نگارش جستار حاضر را را به عنوان یک ضرورت در ذهن نگارندگان مطرح نموده عبارتست از: بازیابی نمود کهن الگوی آب و جایگاه و نقش این عنصر هستی بخش در سروده های دو شاعر برجسته معاصر عربی و فارسی، فروغ فرخزاد و لمیعه عباس عماره در گام نخست و تحلیل شاکله و چگونگی کاربست این عنصر حیاتی در اشعار دو شاعر در گام پسین. از این رو نظر به این که هیچ جستاری به صورت مستقل یا تطبیقی و میان‏رشته‏ای درباره لمیعه عباس عماره، شاعر عراقی معاصر نگاشته نشده است، نگارندگان این جستار کوشیده اند تا در قالب خوانشی اسطوره‏گرا، پیوند کهن الگوی آب را مورد بررسی قراردهند . رهیافت نهایی جستار پیش‏رو حکایت از آن دارد که اندیشه های این هر دو شاعر به گونه ژرف و شگرفی با آب در جایگاه ارجمندترین سازه طبیعت و گاهان هستی پیوند خورده است با این تفاوت که قالب‏ها و گونه‏های کاربست آب در سروده‏های فروغ فرخزاد، نمایانگر دگردیسی آب و نمود منفی آن در اندیشه اوست درحالی که آب و نمادینگی آن در سروده‏های لمیعه عباس عماره ، حکایت از نگرش روشن، امیدبخش و زندگی‏آفرین شاعر نسبت به این سازة پاک ازلی دارد. کلید واژه‏ها : آب، اسطوره، ادبیات تطبیقی، لمیعه عباس عماره، فروغ فرخزاد

کلمات کلیدی