سبک زندگى، مفهوم جدیدى است. از زمان طرح نظرى آن در معناى امروزین، بیش از چند دهه )سالهاى دهه 60 میلادى( نمى‏گذرد. بخشى از ابهام درباره مفهوم سبک زندگى، به مسائل منطقى - زبانى و بخشى دیگر، به بستر فرهنگى - جامعه‏شناختى، که از آن برآمده، بازمى‏گردد. از سویى، ویژگى میان‏رشته‏اى مطالعات مربوط به سبک زندگى به ابهام مفهومى آن دامن زده است. سبک زندگى، مجموعه‏اى از عناصر پیوسته به هم است و افراد، سازوار با هویت و سلایق خویش، آنها را برگزیده و یک کل متمایز را تشکیل مى‏دهند. در سبک زندگى اسلامى، تنها به دنبال متن روایات و آیات و زندگى ائمه نیستیم، که این موارد بسان منابع استنباطى سبک زندگى اسلامى است، بلکه با استفاده از »الگوهاى فرهنگى اسلام« که در منابع دینى آمده است، مى‏توانیم در صحنه زندگى ورود پیدا کنیم. زوایاى سبک زندگى اسلامى، گونه گون و سازوار با نیازهاى انسان و جامعه است که مى‏توان در شانزده حوزه کلى، این زوایا را فهرست کرد که به‏صورت جدول و نمایش ترسیمى نیز ارائه شده است. سیره رضوى نیز منبعى مهم از جهت معرفتى - ارزشى براى الگوسازى فرهنگى به‏شمار مى‏رود.

کلمات کلیدی