در مطالعه حاضر به این موضوع پرداخته شده است که چگونه تغییرپذیری در افت سطح ایستابی و متعاقبا فرونشست زمین می تواند آستانه های فرسایش پذیری خاک را متاثر سازد. برای دست یابی به این هدف، در یک منطقه مستعد به فرونشست زمین، سایت های مختلفی انتخاب شدند که بر اساس اطلاعات چاه های پیزومتریک سازمان آب منطقه ای تفاوت های قابل ملاحظه ای را از لحاظ افت سطح ایستابی در طول سال های آماری 1370-1398 به معرض نمایش گذاشتند. از آنجا که فرونشست زمین مرتبط با بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی بطور معنی داری حجم تخلخل کل خاک، حجم منافذ ریز و درشت خاکدانه ها، وزن مخصوص ظاهری خاک و ظرفیت نفوذپذیری خاک را تحت تاثیر قرار می دهد، این شاخص ها برای ارزیابی آستانه های فرسایش پذیری خاک در مناطق مستعد به فرونشست اندازه گیری شدند. در ادامه، برای ارزیابی این موضوع که چگونه تغییرپذیری در آستانه های فرسایش پذیری می-تواند ویژگی های زیستی خاک را به عنوان شاخصی برای سنجش بهره وری خاک تحت تاثیر قرار دهد، برخی از شاخص های زیستی مرتبط با شاخص های فیزیکی نامبرده اندازه گیری شدند. نتایج آماری نشان داه است که موقعیت هایی با کمترین سطح ایستابی، بیشترین حجم تخلخل ریز، بیشترین وزن مخصوص ظاهری و ضریب بالایی از رطوبت را در مقایسه با موقعیت های با بیشترین سطح ایستابی در طول سال های آماری مطالعه شده، به نمایش گذاشته اند. همچنین میزان کربن آلی خاک، کربن زیست توده میکروبی و نیتروژن زیست توده میکروبی کاهش آماری معنی داری را در موقعیت هایی با کمترین سطح ایستابی نشان داده اند. این نتایج بیانگر نقش نوسانات سطح ایستابی در ظهور آستانه های متفاوت فرسایش پذیری خاک در مناطق مستعد به فرونشست زمین می باشد.

کلمات کلیدی