در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجه های گوشتی بر عملکرد، ریخت شناسی روده کوچک و قابلیت هضم مواد مغذی از سن ۱ تا ۴۲ روزگی بررسی شد. تعداد ۲۴۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه کاب۵۰۰ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار، ۳ تکرار و ۲۰ قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- سویا بدون افزودنی خوراکی) ، کنترل مثبت (جیره پایه همراه با ۲۵۰ میلی گرم در کیلوگرم آلفا-توکوفریل استات) و گروه های آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دارای جیره پایه همراه با ۳/۰ یا ۶/۰ درصد دانه گشنیز بودند. بر اساس نتایج حاصله جوجه های تغذیه شده با تیمار دانه گشنیز در مقایسه با گروه های کنترل تفاوت معنی داری در میانگین افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. عمق کریپت و سطح جذبی پرزها در جوجه-های تغذیه شده با جیره حاوی ۶/۰ درصد دانه گشنیز نسبت به گروه کنترل منفی به طور معنی داری افزایش یافت (به ترتیب ۰۱۱/۰±۲۲/۰ و ۰۰۹/۰±۶۶/۰ در مقابل ۰۰۴/۰±۲۱/۰ و ۰۱۲/۰±۶۰/۰ میلی متر و میلی متر مربع). افزودن ۶/۰ درصد دانه گشنیز در جیره باعث افزایش معنی دار قابلیت هضم پروتئین (به مقدار۹۹/۳ درصد) و چربی (به مقدار۳۳/۴ درصد) در مقایسه با تیمار کنترل منفی شد. در کل با توجه به نتایج این تحقیق، افزودن دانه گشنیز در سطح ۶/۰ درصد در جیره جوجه های گوشتی، به دلیل بهبود شاخص های ریخت شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین پیشنهاد می شود.

کلمات کلیدی