حل مشکل توسعه مشوش مناطق حاشیه نشین شهری، برنامه ریزان را به سمت اتخاذ راهکارهای جدیدی سوق داده است، که در آن برای جلوگیری از گسترش مناطق زاغه نشینی یا آلونک نشینی در فضای کالبدی شهر تاکید بسیار می شود و موجب پویایی و رونق محیط شهری می گردد. از این رو هدف تحقیق حاضر ارزیابی راهکارهای موثر بر ارتقاء کیفیت مناطق حاشیه نشین کلان شهر مشهد است. توجه به نیازهای این افراد با توجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی غیره می تواند زمینه ساز حضور بیشتر و موثرتر در فضاهای شهری گردد. و از نظر روش شناسی از نوع توصیفی- تحلیلی، پیمایشی است بر اساس هدف از نوع کاربردی می باشد. و جامعه آماری این پژوهش ۳۰ نفر از بین شهروندان، گروه نخبگان صورت گرفته است و برای برآورد حجم نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده کوکران و آزمون تی تک نمونه ای با سطح اطمینان ۹۵ درصد و احتمال خطای 0.5 درصد استفاده شده است روش گردآوری داده ها برای پاسخگویی از روش های اسنادی، کتابخانه ای، میدانی و ابراز مشاهده و پرسشنامه استفاده گردید و سپس با استفاده از فرمول ویژه آلفا کرونباخ در نرم افزار اس پی اس اس، پایایی بخش های مختلف پرسش نامه تحقیق 0.386 بدست آمد. نتایج آزمون نشان دهنده میانگین به دست آمده ۲ / ۶۵ درصد است که نشان دهنده عدم وجود تفاوت معناداری بین میانگین ابعاد پژوهش می باشد. به منظور مشخص شدن میانگین های هر یک از مولفه های تحقیق به تفکیک ابعاد و شاخص های تحقیق بر طبق طیف پنج گزینه ای لیکرت (خیلی کم، کم، متوسط، زیاد، خیلی زیاد) محاسبه شده است همانطور که از نتایج به دست آمده نشان داد، بیشترین میانگین به دست آمده در بعد پیامدهای اجتماعی افراد مناطق حاشیه نشین است که با مقدار 3/73 درصد و کمترین مقدار آن ۲ / ۰۳ است که مرتبط به اقدامات شهروندان برای مدیریت فضای شهری خواهد بود هم چنین میزان معناداری در پارامترهای پژوهش کمتر از سطح معناداری 0.005 می باشد که نشان از عدم وجود تفاوت معناداری بین پارامترهای تحقیق دارد و دارای ضریب انحراف معیار یک نواخت است.

کلمات کلیدی