هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس رضایت از وضعیت رابطه در دانشجویان بود. طرح پژوهش توصیفی- همبستگی و به طور دقیق تر اعتباریابی آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان یکی از موسسات آموزش عالی مشهد در سال تحصیلی 98-97 تشکیل می‌دادند. با در نظر گرفتن تعداد متغیرها در مطالعه اول 160 نفر و در مطالعه دوم 223 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها با مقیاس‌های رضایت از وضعیت رابطه (لهمان و همکاران، 2015)، سیاهه شخصیت 10 سوالی (گاسلینگ و همکاران، 2003)، پرسشنامه طرحواره یانگ (والر و همکاران، 2001)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (لوی باند و لوی باند، 1995)، مقیاس رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) و مقیاس فشار روانی کسلر (کسلر و همکاران (2002) صورت گرفت. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که مقیاس دارای ساختاری یک عاملی با واریانس تبییین شده 67/61 درصد بوده و از روایی تأییدی مناسبی برخوردار است. ضرایب آلفای کرونباخ، دو نیمه کردن و گاتمن از 84/0 تا 91/0 به دست آمدند. همبستگی مثبت با صفات شخصیتی نشان از روایی همگرا و همبستگی منفی با انزوای اجتماعی، افسردگی و فشار روانی نشان از روایی واگرای مقیاس داشت. جنسیت و رضایت از رابطه می‌توانستند رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. شاخص‌های سوال پاسخ مقیاس در سطح مطلوبی قرار داشتند. به طور کلی مقیاس رضایت از وضعیت رابطه روایی و پایایی قابل قبولی را نشان داد و از این رو می‌تواند به طور قابل اعتمادی در مطالعات روابط بین فردی در بین دانشجویان استفاده شود.

کلمات کلیدی