چکیده: نظریّه ی ذهن یا ذهنی سازی به تواناایی تشخیص و قضاورت در مورد حالتهای ذهنی و هیجانی خود و دیگران اشاره دارد. ایان توانایی بعد حیاتی شناخت اجتماعی است و نقشی عمده در فرایند جامعه پذیری و تعامل با انسانها و گروههای اجتماعی دارد. با توجه به نقص در تعاملات اجتماعی بیماران مبتلا به اختلال های اضطرابی، هدف از این مطالعه مقایسه ی نظریّه ی ذهن در این بیماران با افراد عادی بود. طرح پژوهش حاضر از نوع علّی- مقایسه ای بوده که در آن 52 بیمار مبتلا به اختلال های اضطرابی و 52 نفر از نمونه عادی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج انتخاب و با استفاده از آزمون ذهن خوانی از طریق تصویر چشم بارون -کوهن و همکاران (2001) (RMET) مورد ارزیابی قرار گرفتند. از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) نیز برای تحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج مبین تفاوت معنادار در توانایی نظریّه ی ذهن افراد مبتلا به اختلاهای اضطرابی و جمعیّت عادی بود. مطابق با این یافته ها افراد مبتلا به اختلال های اضطرابی در نمره ی کلامی آزمون ذهن - خوانی، به طور معناداری عملکرد پایین تری نسبت به افراد عادی دارند. علاوه بر این، هر چند این بیماران در تشخیص حالتهای ذهنی منفی در قیاس با همتایان عادی عملکرد مناسبتری داشتند ، اما در تشخیص حالتهای ذهنی مثبت و خنثی عملکرد پایین-تری نشان دادند . مطابت با نتایج به دست آمده بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی از تواناایی نظریّه ی ذهن کافی در درک وضعت ذهنی و هیجانی دیگران برخوردار نیستند . بنابراین میتوان با ارزیابی و متعاقبا با آموزش این توانایی گام درمانی مؤثری برای بهبود تعاملات اجتماعی این بیماران برداشت.

کلمات کلیدی