بخش عمده اقدامات درمانی برای نوجوان بر فرآیندهای خانواده تمرکز دارد و یکی از روشهایی که میان درمانگران مقبولیت ویژه یافته گروه درمانی با چند خانواده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی چند خانوادهای مبتنی بر هدف بر رفتارهای مشکل دار نوجوان، روی دانشآموزان سال آخر انجام پذیرفت. جامعۀ آماری در این پژوهش، همه دانشآموزان دختر و پسر پیش دانشگاهی مدارس دولتی شهر بجنورد بود. نمونۀ پژوهش شامل 22 دانشآموز دارای ملاکهای ورود به طرح پژوهشی بود که به تصادف در سه گروه آزمایش، کنترل و شم کنترل جایگزین شدند. برای گردآوری دادههای پژوهش از ابزار خودسنجی نوجوان استفاده شد. دادههای حاصل از پرسشنامه ها در سه مقطع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری گردآوری و به کمک آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نوجوانان در گروه آزمایش نسبت به نوجوانان در گروههای شم کنترل و کنترل، نمرات کمتری در مقیاسهای برونی سازی و درونی سازی دریافت این مهم نشان داده که گروه درمانی چند .)P<0/ داشتند) 01 خانوادهای متمرکز بر هدف نسبت به شرایط گروهی چندخانوادهای معمولی، به واسطۀ اصلاح روشهای ارتباطی والد- نوجوان و آموزش سبک والدگری هدفمند به خانوادهها، در کاهش رفتارهای مشکل دار نوجوانان مؤثرتر عمل میکند.

کلمات کلیدی