خودارضایی نوعی تحریک مکانیکی در دستگاه تناسلی و چاره جویی برای مشکلات جنسی نظیر خودارضایی یکی از چالش های پیش روی تربیت جنسی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک فرزندپروری و نقش تربیتی مادران در انجام رفتار خودارضایی نوجوانان انجام شد. این مطالعه به صورت کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق از سال 1397 تا 1399، با 4 دختر نوجوان 14 تا 17 ساله که حداقل در یکسال گذشته خودارضایی داشته اند، در کلینیک روان شناسی در مشهد انجام شد. یافته های این مطالعه 3 مقوله اصلی و 19 مقوله فرعی را در پاسخ به سوال عوامل بروز رفتاری خودارضایی نشان داد که به تربیت اولویت شامل عوامل ارتباطی ـ خانوادگی، عوامل روان شناختی و عوامل اجتماعی می شود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که عدم مهارت های فرزندپروری مادران و عدم آگاهی از راهبردهای صحیح تربیت جنسی در انجام رفتار خودارضایی در نوجوانان موثر است.

کلمات کلیدی