هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیرشهرنشینی و مهاجرت برنابرابری درآمد در ایران طی دوره 1395-1365است. برای تحلیل موضوع از الگوی خود توضیح برداری، روش-جوهانسون - جوسیلیوس و روش تصحیح خطا استفاده شده و براساس نتایج بدست آمده ازاین روشها، اثر گذاری ضرایب متغیرها براساس مبانی نظری مورد انتظاربوده وازنظرآماری نیزمعنادارمی باشند. همچنین نتایج براساس ضریب جمله تصحیح خطا، حاکی ازآن است که درهردوره حدود 64/0 عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت، تعدیل می شود و می توان بیان داشت که دربلندمدت ازیک طرف یک درصدافزایش درمتغیرهای تولید ناخالص داخلی و نرخ باسوادی، به ترتیب باعث کاهش 78/0، 87/1درصددرنابرابری درآمد می شوند وازطرف دیگر یک درصدافزایش درمتغیرهای فساد، تورم، نرخ بیکاری، نرخ شهرنشینی ونرخ مهاجرت به ترتیب باعث -افزایش03/2، 17/1، 53/1 ،78/2، 38/4 درصد درنابرابری درآمد می شوند ومشخص شدکه از بین انواع متغیرهای نامبرده، اثر نرخ مهاجرت بر نابرابری درآمد، در مقایسه با سایرمتغیرها بیشتراست و باید زمینه های رفاهی، جهت جلوگیری ازرشد نرخ مهاجرت رادراولویت قرار دهیم. بنابراین باتوجه به نتایج بدست آمده ازپژوهش توصیه سیاستی این است که، با توجه به وجود نابرابری درآمدی درایران و ازآنجا که نرخ مهاجرت درمقایسه باسایر متغیرهای مدل؛ بیشترین اثررا برنابرابری درآمددارد؛ باایجاد زمینه های رفاهی دراین-آسیب اجتماعی می توان میزان نابرابری درآمدرا درایران کاهش داد

کلمات کلیدی