طی سالیان اخیر از جمله رویکردهای مهم بمنظور رونق فضای شهری مشهد احداث پروژه های متعدد سرمایه گذاری بوده است. در این میان احداث چنین پروژه هایی در مجاورت و پیرامون بزرگراه یا 100متری کناری شهر مشهد جذابیت بیشتری داشته است. دلایل و توجیهات متعددی از سوی مدیران شهری و سرمایه گذاران در این زمینه مورد تاکید بوده است. اما بررسی این دلایل از منظر معیارهای رشد هوشمند می تواند تصویرگر بهتری براین ارزیابی باشد. براین اساس مطالعه پیش رو به دنبال آن است تا به شکل ویژه، این موضوع را در ارتباط با مجتمع تجاری فردوسی مشهد مورد ارزیابی قرار دهد. شیوه مطالعه توصیفی تحلیلی و بهره گیری از ابزارهای اسنادی وپیمایشی است. ابتدا با مطالعات اسنادی معیارهای مورد تاکید در رشد هوشمند مشخص گردید. در ادامه با تکمیل پرسشنامه از مشتریان بازار، موقعیت سکونت و وسیله نقلیه جابجایی هر یک از آنها مشخص و در پایگاه اطلاعات مکانی ثبت گردید. بهره گیری از مدلهای تحلیل فضایی همچون مرکز ثقل و مسافت استاندارد روشن ساخت که پراکنش مشتریان این بازار در پهنه ای به شعاع15کیلومتر است که روزانه به طور میانگین 21894 کیلومتر سفر توسط مشتریان بازار در شهر مشهد تولید می‏شود که مهمترین وسیله جابجایی آنها پس از اتوبوس، خودروی شخص است. در این میان جابجایی از طریق پیاده با 2.8%، کمترین میزان را بخود اختصاص می دهد. همچنین با توجه به الگوی سفر، مصرف 36450 لیتر سوخت صرف جابجایی ماهانه مشتریان می شود. بررسی نتایج حاصله از عملکرد و موقعیت مجتمع تجاری فردوسی بیانگر کمترین انطباق آن با معیارهای رشد هوشمند شهری است.

کلمات کلیدی