زمینه: ارزش‌های اخلاقی به عنوان زیرمجموعه‌ای از فرهنگ سازمان، تاثیر متقابل چند بُعدی بر روابط رسمی و غیر رسمی و کنترل رفتاری اعضای آن دارد. ارزیابی تاثیر جنبه‌هایی از روابط و تعاملات میان‌فردی در سازمان‌ها که به مثابه کژکارکردهای اخلاقی، عامل تضییع استعدادهای سازمان شمرده می‌شوند موضوع پژوهش حاضر است. روش: مطالعه حاضر پژوهشی کیفی با استراتژی پدیده‌نگاری است. جامعه آماری مجموعه کارکنان پیمانی یا رسمی ارگان‌های دولتی استان خراسان شمالی است که «تجربه تضییع استعدادها و مهارت‌ها» را در خود، همکاران، یا منابع انسانی زیرمجموعه خود داشته‌اند. تعداد 20 نمونه به شیوه غیرتصادفی و هدفمند از میان 17 ارگان دولتی انتخاب شده و از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته برای جمع‎آوری داده‌ها استفاده شد. تحلیل داده‌ها در سه گام کدگذاری باز، محوری، و گزینشی صورت گرفته و فضای نتیجه بر آن اساس ارائه شد. یافته‌ها: پس از تلخیص، تقلیل، و کدبندی داده‌ها تعداد 11 کانون توجه (افق درونی) در حوزه کژکارکردهای برون‌نگر اخلاق در قالب 4 زمینه ارتباطی میان‌‌فردی (افق بیرونی) حاصل شد. تلفیق افق‌های بیرونی و درونی به ایجاد 21 طبقه توصیفی انجامید. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد «مدیران و سطوح بالاتر سازمان» با تعاملات ناکارآمد خود در قالب «بی‌تفاوتی و عدم حمایت از ایده‌پردازی» و «عدم مشارکت‌طلبی افراد» بیش‌ترین نقش را در تضییع استعدادهای سازمان ایفا می‌کنند. کژکارکردهای ارتباطی «افراد مستعد با مدیران» در اولویت بعد قرار گرفت.

کلمات کلیدی