در این پژوهش برونداد سه مدل از مدل‌های فاز ششمCMIP6 (Coupled Model Intercomparison Project phase 6) برای درستی‌سنجی انتخاب و چشم‌انداز بلندمدت دمای آیندة کشور پیش‌نگری شد. بنابراین از دو دسته داده شامل دمای 43 ایستگاه­ همدید و برونداد سه مدل BCC-CSM2-MR، CAMS-CSM1-0 و MRI-ESM2-0 از مجموعه مدل­های CMIP6 برای دو دوره (2009-۱۹۹۰ و 2100-2020) با تفکیک افقی ۱۰۰ کیلومتر و سنجه­های متداول آماری شامل MAE (Mean Absolute Error)، MBE (Mean Bias Error)، RMSE(Root Mean Square Error)، t-Jacovids برای اختلاف دمای ایستگاه و مدل­ها استفاده شد. مقایسة سنجه­های آماری محاسبه‌شده نشان‌دهندة عملکرد بهتر مدل MRI-ESM2-0 در بین سه مدل یاد‌شده می‌باشد. بنابراین مدل MRI-ESM2-0 به‌عنوان مدل منتخب جهت پیش‌نگری دمای آتی کشور تحت دو سناریوی SSP2-4.5 و SSP5-8.5 انتخاب شد. برای حذف اریبی مدلMRI-ESM2-0 از روش تغییر عامل دلتا DCF (Delta Change Factor) و برای مطالعة روند و شیب روند از آزمون‌های من-کندال و سنس استفاده شد. به‌طورکلی نتایج بیانگر بی­هنجاری مثبت دما (متوسط سالانة کل کشور برای سناریو SSP2-4.5، 15/2 و SSP5-8.5، 34/3 oC) در ایران در تمام ماه­های سال تا پایان قرن بیست‌ویکم است. شدت بی­هنجاری در ماه‌های گرم سال بیشتر از ماه­های سرد سال است. متوسط روند دما در تمامی ماه­ها و سناریوها افزایشی و این مقدار از نظر آماری در سطح 1/0 معنی­دار است. متوسط شیب روند بین سالانه در سناریوی SSP2-4.5، year-1 02/0 و بر اساس سناریوی SSP5-8.5، year-1 05/0 درجة سلسیوس محاسبه شد. پیش‌نگری دما در چشم‌انداز بلندمدت نشان داد بیشینة بی­هنجاری دمای ایران در مناطق مرتفع و کمینة بی­هنجاری در سواحل شمالی، شمال­شرق و سواحلی جنوبی خواهد بود.

کلمات کلیدی