دما یکی از عناصر شکل‌گیری آب وهوا است و تغییرات آن می‌تواند ساختار آب و هوای هر منطقه را تغییر دهد. برای بررسی چشم‌انداز دمای آینده ایران از دو دسته داده شامل دمای 43 ایستگاه‌ همدید و برونداد سه مدل BCC-CSM2-MR، CAMS-CSM1-0 و MRI-ESM2-0 از مجموعه مدل‌های CMIP6 برای دو دوره تاریخی و آینده (۲۰۰۹-۱۹۹۰ و ۲۰۲۰-۲۱۰۰) با تفکیک افقی ۱۰۰ کیلومتر استفاده شد. برونداد هر سه مدل برای دو سناریوی خوش بینانه (SSP2-4.5) و بدبینانه (SSP5-8.5) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از سنجه‌های آماری RMSE، NSE و KGE برای درستی سنجی هر یک از مدل‌ها استفاده شد. برای حذف اریبی برونداد مدل ها از روش تغییر عامل دلتا (DCF) و برای مطالعه روند و شیب روند از آزمون‌های من-کندال و سنس استفاده شد. نتایج نشان داد که ازهفت پهنه اقلیمی ایران، مدل BCC-CSM2-MR در دو پهنه ی BWh و Bsh عملکرد بهتری داشته و در پنج پهنه اقلیمی دیگر مدل CAMS-CSM1-0 دارای بالاترین عملکرد بوده است. بی هنجاری دما در دهه های آتی در هر دو سناریو ‌در ایران مثبت است و توزیع بی ‌هنجاری دما از توپوگرافی پیروی می‌کند. همچنین روند دما در ایران افزایشی است. بیشینه روند افزایشی دما بر اساس سناریو SSP5-8.5و با نمره Z 77/3 بدست آمده که در سطح 01/0 معنی‌دار است. متوسط شیب روند دما در ایران طی دوره‌های آتی به ازای هر سال به 05/0 درجه سلسیوس افزایش خواهد داشت که رشد 01/0 را نسبت به دوره مشاهداتی دارد.

کلمات کلیدی