در این بررسی تاثیر سه تیمار شاهد (غده دست نخورده)، غده برش خورده و غده های در معرض اتیلن بر جوانه زنی، طول جوانه های رشد یافته، محتوای نشاسته، فعالیت آمیلاز، محتوای کلروفیل ها و همچنین مقدار نسبی آنتوسیانین موجود در جوانه و بخشی از غده که در ناحیه زیر جوانه قرار گرفته، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اختلاف بین تیمارهای اعمال شده (شاهد، برش و تیمار با اتیلن) روی تمام صفات مورد مطالعه به جز میانگین تعداد جوانه در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار بود. مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که تیمار برش خورده در تمامی صفات به جز غلظت کلروفیل a، برتر از شاهد و تیمار اتیلن بود. از طرف دیگر بیشترین میانگین غلظت کلروفیل a به تیمار اتیلن ناشی از موز اختصاص داشت. با وجود اختلاف در میانگین تعداد جوانه، در تیمارهای اعمال شده (با تولید بیشترین جوانه در تیمار برش خورده) این اختلاف معنی دار نبود. بیشترین طول جوانه به تیمار برش خورده اختصاص داشت، اما اختلاف آن با تیمار اتیلن معنی دار نشد. در مورد غلظت کلروفیل b، مجموع دو کلروفیل a و b، و غلظت آنتوسیانین اختلاف تیمار برش خورده با دو تیمار شاهد و تیمار با موز معنی دار بود.نتایج نشان داد که بهترین تیمار جهت تسریع در بیدار نمودن و شروع جوانه زنی غده های سیب زمینی، برش دادن غده ها می باشد. در حالت معمول غده های مناسب کشت، بدون برش دادن کشت می شوند. توصیه می شود که برای حصول عملکرد بهتر، تیمار برش روی این غده هاو یا بخشی از آن ها نیز اعمال گردد تا ضمن تحریک جوانه زنی، سرعت جوانه زنی آن ها نیز افزایش یابد. استفاده از میوه های آزادکننده اتیلن نظیر موز یا سیب می تواند به عنوان گزینه بعدی برای تحریک جوانه زنی غده های سیب زمینی مطرح باشد.

کلمات کلیدی