تاب آوری به عنوان میزان تخریب و زیانی که یک سیستم قادر است جذب کند بدون آنکه از حالت تعادل خارج شود،تعریف می شود. هدف از پژوهش انجام شده بررسی چالشهای ارتقا میزان تاب آوری شهری در شهر بجنورد می باشد. در این پژوهش ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای، شاخص ها و عوامل مؤثر بر تاب آوری شناسایی و تعریف عملیاتی شدند، سپس برای رسیدن به این هدف پس از تهیه مدل مفهومی تحقیق پرسشنامه ای طراحی گردید و بین 30 نفر از کارشناسان شهری توزیع شد. پس از جمع آوری داده ها و اطلاعات میدانی اقدام به تحلیل آنها در محیط نرم افزار گردیده است.اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ها از طریق آنالیزتوصیفی- استنباطی و در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تی تک نمونه ای و آزمون کندال اقدام به تحلیل های استنباطی هر یک از ابعاد تاب آوری شده است. نتیجه مطالعه حاضر نشان میدهد که تاب آوری وضع موجود در محلات نمونه درابعاد اجتماعی،نهادی و کالبدی محیطی به طور مطلوب ارزیابی نمی شود و با وضعیت مطلوب تفاوت معناداری وجود دارد .

کلمات کلیدی