اقتصاددانان در دهه های اخیر از گردشگری به عنوان کاتالیزوری کارآمد برای بازسازی و توسعه اقتصادی- اجتماعی نواحی روستایی یاد می کنند، به طوری که طی سال های اخیر از گردشگری به عنوان ابزاری برای حل چالش های اقتصادی- اجتماعی در نواحی روستایی حاشیه ای و یا روستاهایی که با کاهش فعالیت های کشاورزی سنتی روبه رو می باشند استفاده می کنند. در این راستا تحقیق حاضر، در پی ارزیابی فضایی شاخص‌های توسعه پایدار سکونتگاه‌های روستایی در منطقه تجاری دهشیخ- سیگار، شهرستان لامرد، استان فارس می-باشد. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی، جامعه آماری تحقیق شامل تمامی 1968 خانوار روستایی با 7281 نفر جمعیت ساکن در 13 روستای منطقه تجاری دهشیخ -سیگار در شهرستان لامرد است که با استفاده از فرمول کوکران با سطح خطای 06/0، تعداد 235 خانوار به عنوان خانوارهای نمونه براورد و به روش تصادفی مورد پرسشگری قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزارهای، آنتروپی شانون، MABAC، ArcGIS و آزمون T تک نمونه ای و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS استفاده گردیده است. یافته‌های پژوهش مؤید آن است، در تمامی متغیرهای تحقیق(اقتصادی 57/3، اجتماعی50/3، کالبدی 34/3، نهادی- مدیریتی 14/3 و زیست محیطی13/3) میزان اثرگذاری گردشگری تجاری بر توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی در منطقه تجاری دهشیخ- سیگار، شهرستان لامرد بالاتر از میانه ی نظری (3) است. نتایج حاصل از تکنیک Mabac، نشان داد که سطح توسعه یافتگی روستاهای مورد مطالعه با تاکید بر گردشگری تجاری در روستاهای سیگار، دهشیخ و کره مچی دارای بیشترین تاثیر، در روستاهای چاه شیخ، چاه نوده شیخ، فیروزآباد و جری دارای عملکرد متوسط و در سایر روستاها از عملکرد ضعیفی برخوردار می باشد. همچنین نتایج حاصل از آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که، شاخص گردشگری تجاری با مقدار R (959/0) دارای بیشترین میزان تاثیر بر توسعه پایدار سکونتگاه-های روستایی در منطقه تجاری دهشیخ- سیگار، شهرستان لامرد می باشد. در نهایت با استفاده از ضریب R2، مشخص گردید که سطح توسعه یافتگی روستاهای مورد مطالعه با تاکید بر گردشگری تجاری در روستاهای دولت آباد، حسن کمالی، فیروزآباد، کاکلی با مقدار R2 (992/0، 988/0، 986/0 و 983/0) دارای بیشترین تاثیر و در روستاهای دهشیخ و سیگار با ضریب R2 (865/0 و 925/0) از عملکرد ضعیفی برخوردار می باشد.

کلمات کلیدی