یکی از مسائل مهم در حوزه مطالعات توصیفی ترجمه مفهوم جهانی‌های ترجمه است که موضوع آن یافتن ویژگی‌های خاص و بارز زبان ترجمه‌ای به مثابه زبانی متفاوت از زبان مبدأ و مقصد است. پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود این است که با توجه به تفاوت‌های بین زبان‌ها آیا ویژگی‌های جهانی ادعایی (که عمدتا حاصل بررسی بر روی زبان‌های اروپایی هستند) در زبان‌های غیر اروپایی نیز وجود دارند یا خیر. مطالعه حاضر با استفاده از تقسیم‌بندی چسترمن (2004) از جهانی‌ها به دو نوع «جهانی‌های مبدا» و «جهانی‌های مقصد»، دسته دوم را مورد واکاوی قرار می‌دهد. این پژوهش، با استفاده از یک پیکره مقایسه‌ای برساخته از متون توضیحی فارسی تالیفی و ترجمه‌ای، دو جهانی «ساده‌سازی» و «تصریح» را مورد بررسی قرار می‌دهد. نتایج این مطالعه، در پرتو یافته‌های مربوط به ویژگی‌های فارسی ترجمه‌ای، وجود ویژگی‌های جهانی ادعایی در فارسی ترجمه‌ای را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که هیچ‌کدام از ویژگی‌های مستخرج از پیکره مقایسه‌ای زبان فارسی با نظریات پیشین مطرح‌شده همخوانی ندارند.

کلمات کلیدی