وقتی سخن از اقتصاد سیاسی به میان می آید نگاه ما به دو نهاد فعال بازار و دولت معطوف می شود که هر دو در جهت رفاه جامعه گام برمی‌دارند. دولت از طریق ایجاد عدالت و بازار با افزایش پیشرفت در جامعه. برای مشاهده این تلاش‌ها باید به فضاهای شکل گرفته در هر کشور رجوع کرد. یکی از این فضاها، مناطق آزاد است که تشکیل یافته از سیاست های دولت و اهداف بازار است که فضای جغرافیایی مستقیم و غیرمستقیم بر آن تاثیرگذار است. نقشی که امروزه مناطق آزاد در توسعه و رونق اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشورهای جهان داشته، باعث شده تا پایداری این مناطق و عوامل ایجاد ناپایداری برای برنامه ریزان اهمیت یابد. در این راستا در این پژوهش با تاکید بر مناطق آزاد ایران و استفاده از رویکرد اقتصاد سیاسی فضا به شناسایی مسائل موثر در پایداری مناطق آزاد هفتگانه ایران پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که تاثیر دولت به صورت اقتصاد رانتی حاکم بر ایران، دخالت‌های اقتصادی بدون توجه به مزیت‌های نسبی منطقه و کمرنگ بودن شاخص های جغرافیایی در تخصیص بودجه برای هر منطقه سه مسئله‌ای می باشند که از سوی دولت بر مناطق آزاد اثرگذار بوده است. به گونه‍‌ای که باعث شده پایداری مناطق آزاد متعادل نباشد.

کلمات کلیدی