در مطالعا اقتصاد رفاه، فقر و نیز سیاستگذاریهای رفاهی، از آنجا که بُعد خانوارها متفاو است، نمیتاوان مخاارج کال خانوارهاا را بدون درنظر گرفتن اندازهی خانوار بررسی نمود در تحلیل رفاه، یکی از راههای سادهی لحاظ اندازه خانوار، استفاده از مخارج سارانه خاانوار است اما استفاده از مخارج سرانه، عملاً صرفهجوییهای ناشی از مقیاس را در مخارج نادیده میگیرد از آنجا که اعضای خانوار میتوانناد در درآمدزایی و نیز مخارج مصرفی بسیاری کالاها و خدما مشارکت داشته باشند، هزینههای حف سط رفاه خانوار، به نسبت یک به یک، باا تعداد اعضای خانوار، افزایش نخواهد یافت بدیهی است، درنظر گرفتن مخارج سارانه خاانوار متغیاری تاورشدار اسات و رفااه خانوارهاای پُرجمعیت را نسبت به رفاه خانوارهای کوچکتر، کمتر از حد واقعی برآورد خواهد نمود از دیگر سوی، مقیاسِمعادل، شاخصی بهمنظور مقایسه رفاه خانوارهای با جمعیتهای متفاو است ضمن آنکه، سیاستهای حمایتی از دهکهای پایین درآمدی نیز میبایست متناسب با شارایط هر منطقه اتخاذ شود بر اساس مقیاسمعادل، با افزایش بُعد خانوار، چه میزان مخارج اضافی نیاز است تا آن خانوار به رفاهی معاادل خاانوار مرجع )خانوار دو فرزندی( دست یابد از سویی، با توجه به متفاو بودن خط فقر در مناطق مختل و روند رو باه رشاد آن، پاژوهش حاضار برای استان خراسانرضوی انجام شد دادههای مورد نیاز، از بانک درآمد- مخارج خانوارهاای شاهری و روساتایی خراسانرضاوی در ساال 0911 استخراج گردید نتایج نشان داد، ابتدا با انتخام خانوار مرجع، تعداد کودکان و سالمندان در مقایسه با روش مخارجسرانه بر میزان فقر ا ر بیشتری دارد سذس، بهمنظور بررسی تغییر میانگین هزینه خانوار با تغییر اندازه خانوار، و انتقال کودکان و بزرگسالان به ردههای بالاتر، از روش شبیهسازی بهره گرفته شد بر اساس یافتهها، با کاهش اندازهی خانوار، میانگین هزینهها افزایش مییابد هم نین، با انتقال کودکاان به ردهی بزرگسالان، میانگین هزینهها کاهش مییابد؛ درحالیکه با انتقال بزرگسالان به گروه سالمندان، میاانگین هزیناهها افازایش خواهاد یافت و سیاستگذاران میبایست چنین مسایلی را در پرداخت یارانهها مدنظر قرار دهند

کلمات کلیدی