از سال 2015 اهداف توسعه پایدار 2030 کم و بیش به دستور کار مشترک کشورها و شهرهای جهان تبدیل شده است. با توجه به نقش مهم شهرها در تحقق این اهداف، سیاست‌ها و چارچوب‌های دارای ظرفیت در این راستا مورد توجه جدی‌تر قرار گرفته است. یکی از این چارچوب‌ها، دیپلماسی شهری می‌باشد که می‌تواند نقش بسیار مهمی در سرعت‌بخشی و تسهیل تحقق این اهداف ایفا نماید. کلان‌شهرهای ایران نیز می‌توانند از دیپلماسی شهری در راستای حل مسائل زیست‌محیطی و تقویت جایگاه خود استفاده نمایند. این مقاله تلاش دارد تا با در نظر داشتن مفاهیم جهانی‌شدن، اهداف توسعه پایدار و نیز دورانی که از آن به آنتروپوسن یاد می‌شود، نقش دیپلماسی شهری در رسیدن به اهداف توسعه پایدار 2030 را تبیین نماید. لذا با روش توصیفی و تحلیلی، از کتاب‌ها، مقاله‌ها، سایت‌های اینترنتی، گزارش‌های سازمانی داخلی و خارجی برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده نموده است. نتایج نشان می‌دهد یکی از راهبردهای بهبود توانایی رقابت شهر، ارتقای مقیاس شهر و فرایند بازتعریف فضاهای شهری است که معمولاً با همکاری با سایر مکانها برای دستیابی به هدفی مشترک انجام می‌شود. ارتقای مقیاس فعالیت‌های شهری در فرای مرزهای ملی، پای دیپلماسی شهری را پیش می‌کشد. دیپلماسی شهری نگاه بین‌المللی به مسائل و مشکلات داخلی و شهری است. لذا در دوران آنتروپوسن که بشر به عنوان یک نیروی زمین‌شناختی، خود سبب‌ساز مسائل جدیدی به ویژه در زمینه محیط زیست شده است، تنها با تشریک مساعی همه بازیگران در عرصه جهانی، به ویژه شهرها، می‌توان حرکتی جدی در برابر تهدیدهای زیست محیطی کره زمین و زندگی انسان‌ها انجام داد. از این روی، به میزان کارایی دیپلماسی شهری، می‌توان از ظرفیت‌های سایر شهرهای جهان برای بهبود وضعیت شهرهای کشور به ویژه در مسائل زیست‌محیطی استفاده نمود.

کلمات کلیدی