کبد، اندامی مؤثر در حفظ سطح گلوکز خون در محدوده طبیعی است و افزایش قندخون منجر به عدم تعادل واکنش های اکسیداسیون ـ احیاء سلول های کبدی می شود(9). سلول های کبدی به عنوان سلول های پیچیده متابولیکی حاوی مقادیر بالایی از آنزیم ها هستند به طور مثال می توا ن از آنزیم های AST , ALT , APL , GGT نام برد.پژوهش ها نشان داده اند که آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز (AST یا SGOT یا OT) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT یاSGPT یا PT) بهترین شاخص ها برای ارزیابی وضعیت کبد هستند، به طوری که با آسیب سلول های کبدی، میزان آنها در خون بالا می رود (13). این دو از آنزیم های کبدی هستند که برای انتقال عامل آمین از یک سوبسترا به سوبسترای دیگر عمل میکنند. زمانی که میزان خون رسانی به بافت کبد دچار اشکال می شود، آنزیم های سیتوپلاسمی به بیرون می ریزند و در پلاسما زیاد می شوند. از میان آنزیم های کبدی، آنزیم AST بیش از بقیه با التهاب حاصل از تجمع چربی در کبد، مرتبط است و افزایش سطح آن در پلاسما با سندرم متابولیک، چاقی شکمی، دیس لیپیدمی، هایپرگلایسمی، پرفشارخونی و دیابت نوع دوم وابسته است (14). هم چنین علاوه بر کبد در برخی از بافت ها مانند قلب و ماهیچه وجود دارد و تشخیص افتراقی افزایش میزان پلاسمایی آنزیم در زمان صدمه به بافت کبد و آزادسازی آنزیم ها، از نسبت AST به ALT محاسبه می گردد(مقاله مروی95). هم چنین پروتئین واکنش دهنده ـ C با حساسیت بالا (HS-CRP) توسط کبد در پاسخ به التهاب در بدن تولید می شود(10) و افزایش آن با افزایش فشار خون، چاقی، دیابت و تغییرات سطح لیپیدهای خون در ارتباط است(7). سطح CRP سرم با سطح گلوکز خون و لیپیدهای سرم از جمله کلسترول ـ LDL، کلسترول تام و کلسترول ـ HDL ارتباط نزدیکی دارد(13،14). بنابراین هر عملی که موجب کاهش این شاخص التهابی شود، به احتمال زیاد کاهش بیماری های قلبی ـ عروقی و کاهش مقاومت انسولینی را به دنبال دارد(15). هم چنین از نشانگرهای مفید قابل دسترس با هزینه نسبتا کم است. تغییر روش زندگی همچون افزایش فعالیت بدنی و استفاده از رژیم کم کالری، از اولین مداخلات در زمینه کاهش چربی اضافی بدن و مقابله با چاقی و اضافه وزن محسوب می شود(2). مطالعات اخیر اظهار می نمایند که فعالیت ورزشی از یک طرف به افزایش حساسیت انسولین، کاهش مقاومت انسولین و بهبود نیمرخ چربی در افراد چاق و بیماری های وابسته به چاقی منجر می شود (10)؛ و از طرف دیگر منجر به مهار پاسخ های التهابی (در نتیجه کاهش شاخص های پیشگویی کننده بیماری های قلبی ـ عروقی) نیز می شود. به علاوه، امروزه مواد گیاهی و مکمل های مختلف نیز برای کاهش وزن و چربی بدن مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از این مکمل ها مصرف انار است. انار دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضدسرطان و ضدالتهاب بوده و باعث درمان بیماری های قلبی ـ عروقی و بیماری های باکتریایی می شود. مطالعات محدودی هستند که اثرات انار را بر پاسخ های التهابی ارزیابی کرده اند و نتایج این مطالعات قطعی نیستند. علاوه بر این، بیشتر مطالعات انجام شده در مدل های حیوانی انجام شده است(15). ترشح انسولین و حساسیت انسولین به دنبال مصرف آب انار تغییر نکرد(16). در مطالعه دیگری در بیماران دیابتی نوع دو 12 هفته دریافت آب انار نسبت به دارونما، کاهش معنادار در سطوح تمام بیومارکرهای التهابی و استرس اکسیداتیو نشان داده شد. قند خون ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین با مصرف آب انار تغییر نکرد (9). مطالعات در زمینه اثرات همزمان تمرینات ورزشی و مصرف انار بر شاخص های التهابی و کبدی نیز محدود می باشد. در مطالعه ای نشان داده شد هشت هفته تمرینات ترکیبی (هوازی ـ مقاومتی) و مصرف انار موجب کاهش سطح گلوکز و انسولین ناشتا و همچنین شاخص مقاومت به انسولین گردید. با توجه به مطالب ذکر شده و همچنین با توجه به اهمیت اضافه وزن و چاقی و تاثیر آنها بر سیستم سلامت عمومی و نقش احتمالی ورزش و روش های غیردارویی در کاهش عوارض چاقی، هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی با و بدون مصرف کنسانتره انار بر بیومارکرهای کبدی و پانکراس در زنان دارای اضافه وزن است

Keywords