سوپرآلیاژ پایه نیکل GTD-111 به طورگسترده ای در توربین های گازی زمینی و هوایی به کار می روند. از جمله روش های اتصال این آلیاژها روش فاز مایع گذرا (TLP) می باشد. در تمامی آلیاژهای پایه نیکل و اتصالات TLP، اشاعه ترک های بین-دانه ای در دماهای بالا یک مکانیزم رایج شکست خزشی می باشد. رشد ترک های خزشی در این مواد، توسط جوانه زنی و رشد حفرات مرزدانه ای می باشد. نمونه های خزشی در ناحیه اتصال TLP معمولاً دارای داکتیلیتی و عمر خزشی پایین می باشند. یکی از عوامل تاثیرگذار در این فرایند تاثیرات زمان و دما می باشد که تحت اثر یک بار ثابت باعث بروز رفتار خزشی در مناطق اتصال می شوند. لذا در این مقاله تاثیر دما و زمان اتصال دهی بر رفتار خزشی اتصال فاز مایع گذرا سوپرآلیاژ پایه نیکل GTD-111 مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. فرایند اتصال دهی در دماهای1080، 1120 و °C 1160 در زمان های انجماد کامل همدما به ترتیب 135،195 و 90 دقیقه انجام گردید. عملیات حرارتی همگن سازی بر روی تمامی نمونه های اتصال نیز اعمال گردید. پس از آن، آزمون خزش در شرایط دمای °C 982 و تنش MPa 152 روی نمونه های اتصال داده شده انجام شد. انرژی اکتیواسیون آلیاژ GTD-111 و اتصال TLP آن با پرکننده MBF30 در حدود kJ/mol 264 بوده و صعود نابجایی مکانیزم کنترل کننده خزشی در شرایط MPa 152/C° 982 می باشد ریزساختار ناحیه ی زیرلایه شکست خزشی اتصال توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. همچنین، جهت بررسی مکانیزم شکست و تحلیل عمر خزشی نمونه های اتصال یافته، مقطع شکست نمونه های خزشی مورد مطالعه میکروسکوپ SEM قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش دمای اتصال دهی از 1080 تا °C 1160، زمان شکست خزشی از 26 ساعت به 6 ساعت کاهش می یابد. نتایج ریزسختی از منطقه شکست خزشی نشان می دهد که با دور شدن از سطح مقطع شکست به سمت زیرلایه ، مقدار سختی در هر سه دما کاهش می یابد. شکست خزشی تمامی اتصالات انجام شده از ناحیه درز اتصال رخ داد و داکتیلیتی نمونه های اتصال بسیار کمتر از فلز پایه می باشد. بررسی سطوح شکسته شده خزشی هم مشخص کرد که مکانیزم شکست خزشی اتصالات TLP جوانه زنی میکروترک ها و اشاعه ی آنها می باشد.

کلمات کلیدی