شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل به شوری نخود به‌منظور حفظ ‌و ‌بهبود حاصلخیزی خاک در شرایط شور می‌تواند در ثبات عملکرد گیاهان زراعی مؤثر باشد. جهت بررسی تحمل به شوری 210 ژنوتیپ نخود کابلی در مرحله‌ گیاهچه‌ای در تنش‌ شوری 12 دسی زیمنس بر متر کلرید سدیم در شرایط هیدروپونیک، آزمایشی در سال 1396 در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان ‌داد که 57 ژنوتیپ، از بقای بین 100-76 درصد برخوردار بودند و از بین آن‌ها، 26 ژنوتیپ قادر به رشد تا بعد از مرحله گلدهی بودند. با کاهش درصد بقا، میانگین ارتفاع بوته و تعداد شاخه‌های ‌فرعی در بوته کاهش یافت ولی میانگین درصد برگ‌باقی‌مانده از 100 تا 51 درصد تحت تأثیر تنش ‌شوری تغییری نداشت و با کاهش بقا از 50 درصد، میزان برگ‌باقی‌مانده کاهش و درصد برگ‌ ریزش‌ کرده افزایش یافت. شاخص ‌پایداری غشا، از دامنه ‌بقای بین 100-76 درصد تا دامنه‌‌ بقا 75-51، 50-26 و 25-0 درصد، به‌ترتیب هشت، 19 و 26 درصد کاهش یافت. میانگین غلظت سدیم برگ تنها در دامنه‌ بقای 25-0 درصد افزایش قابل‌توجهی پیدا کرد. غلظت پتاسیم برگ از دامنه‌ بقای 25-0 درصد به 50-26، 75-51 و 100-76 درصد، به‌ترتیب 30، 65 درصد و 20/1 برابر افزایش یافت. میزان زیست‌توده از دامنه‌ بقای 25-0 درصد به 50- 26، 75-51 و 100-76 درصد، به‌ترتیب 47/0، 12/1 و 78/2 برابر افزایش پیدا کرد. به‌طور‌کلی، تنوع قابل‌توجهی بین ژنوتیپ‌های موردبررسی ازنظر تحمل به شوری وجود داشت که می‌توان از آن‌ها در اصلاح برای تحمل به تنش شوری بهره جست.

کلمات کلیدی