همزمان با شیوع ویروس کووید- 19 و بیماری کرونا حوزه های مختلفی از جمله آموزش تحت تأثیر قرار گرفتند. دغدغه ادامه جریان آموزش در چنین شرایطی به همراه احتمال مزمن شدن یا تأثیرات آن در دوران پسا کرونا دو نظام عمده آموزشی کشور در آموزش ‌و پرورش و آموزش عالی را بر آن داشت تا به ادامه کار در بستر فضای مجازی و نرم افزاری بپردازند. در این مقاله نشان داده شد رویکرد متداول با نظر به ویژگی های آن؛ بخشی نگر، استاندارد شده، متمرکز، رشته ای، از پیش تدوین شده، مبتنی بر روابط خطی و ثابت شکل‌دهنده ماهیتی برای برنامه درسی است که در این مقاله با عنوان برنامه درسی مرداب به آن اشاره شده است که یارای مواجهه با شرایط غیرمنتظره را ندارد. در ادامه به زمینه های مربوط به دشواری های برنامه درسی کنونی از قبیل عدم توجه به موقعیت، پیچیدگی، خلق الساعه گی، آشوبناکی، مرکز گریزی و شبکه ای در کنار مسائلی از قبیل شرایط و زیر ساخت های ضعیف یا نا کافی، مهارت های نابسنده افراد برای اقدا در چنین شرایطی، مسئله دسترسی به وسایل مورد نیاز از قبیل ابزارها، اینترنت و محدودیت های ناظر بر فضای مجازی و رسانه ها پرداخته شده است. در پایان با نظر به مفروضه های عصب پدیدارشناسی، برنامه درسی خودآفرین به مثابه رویکردی تمام نگار و متناسب با استلزام های جهان پیچیده، نامتعین و شبکه ای و تراپیوسته برای مواجهه با مسائل آموزشی مرتبط در دوره کرونا زیستی ارائه شده است.

کلمات کلیدی