شواهد تاریخی و تجربه‌های کشورهای مختلف نشان می‌دهد بیکاری و تورم در کنار حداقل دستمزد از جمله عوامل اقتصاد کلان مؤثر بـر سطح نابرابری درآمدی هستند. در این پژوهش بر اساس اطلاعات هزینه ناخالص خانوار برگرفته از طرح آمارگیری از هزینه و درآمد خانوارهای روستایی مرکز آمار ایران در دوره 1380 تا 1395، شاخص‌های ضریب جینی و نسبت سهم ده درصد ثروتمندترین خانوارها به ده درصد فقیرترین خانوارهای جامعه، به عنوان شاخص‌های اندازه‌گیری نابرابری توزیع درآمد مناطق روستایی استان‌های کشور اندازه‌گیری شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد در دوره مورد بررسی در مناطق روستایی کشور، نرخ تورم و حداقل دستمزد تاثیری منفی بر ضریب جینی و نسبت سهم ده درصد ثروتمندترین به ده درصد فقیرترین خانوارها داشته درحالی‌که بیکاری رابطه‌ای معناداری با این شاخص‌های نابرابری توزیع درآمد روستایی نداشته است. همچنین از آنجا که مبلغ یارانه سهم بالایی از درآمدهای گروه‌های پایین درآمدی را تشکیل می‌دهد، هزینه‌کرد گروه‌های پایین درآمدی به‌شدت افزایش یافت، درحالی‌که یارانه نقدی در گروه‌های بالای درآمدی، سهم زیادی در افزایش هزینه‌ها نداشته است، اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها، باعث کاهش نابرابری توزیع درآمد بر اساس میزان هزینه در سال‌های پس از اجرای این قانون شده است.

کلمات کلیدی