دو آزمایش مستقل به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. در آزمایش اول سطوح رژیم رطوبتی شامل صفر، 2-، 4-، 6-، 8- و 10- بار بر جوانه­زنی بذور برنج با سه سطح پیش­تیمار شامل بدون پیش­تیمار (شاهد)، هالوپرایمینگ با کلریدکلسیم و هیدروپرایمینگ مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش دوم بذرهای پیش­تیمارشده مشابه آزمایش اول, در گلدان­های حاوی ماسه کشت و پنج رژیم رطوبتی شامل شاهد (ظرفیت زراعی), 20، 40، 60 و 80 درصد ظرفیت زراعی بر روی آن­ها اعمال شد. پس از 28 روز، برخی از صفات مورفوفیزیولوژیک اندازه­گیری شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که رژیم­های مختلف رطوبتی، صفات جوانه­زنی را به­طور منفی تحت تاثیر قرار داد. پرایمینگ بذر سبب بهبود سرعت و درصد جوانه­زنی بذر، وزن خشک ساقه­چه و ریشه­چه در برخی از رژیم­های رطوبتی شد. کاربرد هیدروپرایمینگ نتایج بهتری را نسبت به هالوپرایمینگ نشان داد. در آزمایش دوم سطوح پایین رطوبتی به­صورت معنی­داری ارتفاع نشاء، وزن خشک بخش هوایی، سطح برگ، سطح و قطر ریشه، محتوای نسبی آب و شاخص پایداری غشا را کاهش داد. در این شرایط استفاده از پرایمینگ تاثیر مثبتی بر صفات فوق نداشت، ولی مقاومت روزنه­ای و میزان کلروفیل برگ را افزایش داد. نتایج این ازمایش نشان داد که هم در شرایط بدون تنش و هم در سطوح پایین رطوبتی،کاربرد پرایمینگ (به­خصوص هیدروپرایمینگ) تاثیر مثبت و معنی­داری بر صفات مرتبط با جوانه­زنی بذر برنج دارد.

کلمات کلیدی