هدف: فهم عمیقِ بازنمایی‌گرایی در علم اطلاعات و بازیابی اطلاعات با تحلیلِ بنیان‌های فلسفی در فلسفه ذهن و فلسفه زبان، هدف مقاله حاضر است که در این راستا، خاستگاه و اندیشه‌های مرتبط با بازنمایی‌گرایی در این دو حوزه ارائه شده است. روش پژوهش: روشِ این مطالعه، فلسفی است. روش‌های فلسفی، روش‌های پژوهش عقلانی هستند و شاخصه روش فلسفی، نظرورزانه بودن آن است. یافته‌ها: بازنمایی‌گرایی همان رئالیسم غیرمستقیم است که ریشه در دکارت‌گرایی قرن هفدهم، در تجربه‌گراییِ قرن هجدهم لاک و هیوم و در ایدئالیسم کانت دارد. زبان در این دوران که به فلسفه اولیه مدرن شهرت دارد، وجود مادی نداشته و کاملاً در خدمت به نظم درآوردن تصورات قرار می‌گیرد. تأکید بازنمایی‌گرایی در فلسفه ذهن بر این است که ایده‌ها و تصورات بر زبان برتری دارند و زبان تنها بازنمایی‌کننده افکار است. در فلسفه زبان نیز بازنمایی‌گرایی یعنی زبان مانند آینه، بازنمای مفاهیم است و معنی نیز مطابق این رویکردِ بازنمایی‌گرایانه به زبان، ثابت است. نتیجه‌گیری: بازنمایی، اصلی پذیرفته شده در حوزه سازماندهی و بازیابی اطلاعات است. به منظور فهم بازنمایی‌گرایی در این حوزه و پیوند آن با زبان و معنی باید به این نظریه و ریشه‌های آن در فلسفه توجه کرد تا بتوان با بهبود و یا تغییر رویکرد بازنمایی‌گرایانه به زبان در علم اطلاعات، نسبت به بهبود نظام‌های سازماندهی و بازیابی گام برداشت.

کلمات کلیدی