منطقه گیسور در شرق شهرستان گناباد قرار دارد و بخشی از شمال قطعه لوت محسوب می­شود. این منطقه شامل سنگ­های گرانیتوئیدی و مجموعه­ دگرگونی است. سنگ­های دگرگونی این منطقه به دو دسته رسی دگرگونه و آمفیبولیت­ها تقسیم می­شوند. براساس شواهد صحرایی و کانی­شناسی؛ سنگ­مادر آمفیبولیت­ها سنگ­ کربناتی ناخالص است. وجود گارنتِ پسازمین­ساخت و آمفیبول­های متقاطع و تصادفی در این آمفیبولیت­ها بیانگر عملکرد دگرگونی مجاورتی بر این سنگ­هاست. گارنت­ها رفتاری از آرمانی تا غیرآرمانی دارند. اعضای نهایی گارنت در این سنگ­ها متنوع و شامل Al-شورلومایت، اُوارُوایت، اسپسارتین، پیروپ، آلماندین، گروسولار، آندرادیت، موریموتایت و میجورایت هستند، اما الگوی نیم­رخ آن­ها مسطح است. آمفیبول از نوع فروهورنبلند تا فروچرماکیت و چرماکیت بوده و دارای منطقه­بندی ترکیبی است. بیوتیت کلریتی شده است. حضور کانی­های تیتانیت، اسفن و اپیدوت نشانه­ای از اثر گریزندگی اکسیژن است. بر پایه زمین دما فشارسنجی، مقدار دما و فشار برای آمفیبولیت­ها oC 609 - 534 و حدود kbar 4 - 2 به دست آمد. آمفیبولیت­های گیسور تا گستره رخساره آمفیبولیت میانی در هاله دگرگونی پیش رفته­اند. این سنگ­ها دستخوش یک دگرگونی برگشتی نیز شده­اند که دما و فشار آن oC489 و kbar 8/2 است و بیوتیت­های کلریتی شده دمایی کمتر از oC150 را نشان می­دهند.

کلمات کلیدی