گردشگری کشاورزی به عنوان فعالیتی مکمل می تواند در روستاهای با قابلیت های گردشگری، اثرات مثبتی را برجای بگذارد؛ که مهم ترین آن تنوع سازی اشتغال و افزایش درآمد است؛ اما ارزیابی تمایل جامعه ی محلی به پذیرش گردشگر، هدف اصلی این پژوهش است. این تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی است که به روش کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته است. ازمیان روستاهای دارای ظرفیت بالای گردشگری کشاورزی شهرستان، ۴۲۴ کشاورز سرپرست خانوار به عنوان حجم نمونه با فرمول کوکران انتخاب شدند و مورد پرسشگری قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها به دلیل نرمال نبودن ؛ از آزمون های ناپارامتری فریدمن و کروسکال والیس و آز مون همبستگی اسپیرمن استفاده گردید. نتایج نشان داد، گرچه اگروتوریسم از نظر اقتصادی برای آنان درامد زاست و نتایج تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که بیشترین تاثیر را در بعد اقتصادی داشته و ۹۳/۱۷ درصد از واریانس کل را تبیین می کند؛ اما از بعد اجتماعی ، میزان تاثیر گذاری کمتر و ۶۵/۱۳ درصد واریانس کل را تبیین می کند، زیرا جامعه ی محلی تمایل چندانی به حضور گردشگر درباغ و فضای خصوصی زندگی خویش ندارد و بیشتر به دنبال منافع اقتصادی گردشگری است تا تعاملات اجتماعی. ازاین رو، تلاش هایی برای افزایش آگاهی روستاییان نسبت به منافع اجتماعی نیز صورت گیرد.

کلمات کلیدی