کشور ایران به لحاظ موقعیت جغرافیایی از مستعدترین مناطق جهان از نظر بروز مخاطرات طبیعی و به ویژه زمین لرزه است، در این میان نواحی روستایی با توجه به نوع مصالح و سازههای ساختاری از آسیبپذیرترین مناطق کشورهستند، لذا مدیران بهرهمند از دانش و آگاهی بیشتر میتوانند نقش اساسیتری در مدیریت بحرانهای طبیعی مانند زلزله داشته باشند و آسیبهای ناشی از آن را به حداقل برسانند. بنابراین هدف از این پژوهش ارزیابی نقش دانش مدیران محلی در پیشگیری و کاهش بحرانها زلزله،در محدوده مورد مطالعه میباشد. روش تحقیق به شیوه توصیفی- همبستگی مبتنی بر مطالعات میدانی و از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق شامل دهستان گیلوان از توابع شهرستان طارم میباشد که دارای1495 جمعیت در سال 5911 است و براساس فرمول اصالح شده کوکران تعداد 545پرسشنامه به صورت تصادفی بین مردم توزیع و تکمیل پخش شده است تا دانش و آگاهی مدیران مورد مطالعه سنجش قرار گیرد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آماره توصیفی و استنباطی)t تک نمونه ای و همبستگی پیرسون، آزمون توافقی و کای دو پیرسون( و از مدل وایکور برای اولویت بندی روستاهای منطقه براساس سطح دانش مدیران محلی در پیشگیری از وقوع زلزله استفاده شده است. یافتههای تحقیق نشان داد، بین تمامی متغیرها، میانگین پایینتر از حد مطلوبیت )9 )بوده است. همچنین آزمونهای مورد بررسی نشان داد که سطح معناداری و تفاوت از مطلوبیت عددی به شکل منفی ارزیابی شده است و دانش مدیران محلی نتوانسته در پیشگیری و کاهش بحران های ناشی از وقوع زلزله در مناطق روستایی منطقه موثر واقع شود.

کلمات کلیدی