کرامت انسانی اساس شکل گیری دو نگرش اخلاق گرایی و کمال گرایی در مبندای جدرم انگاری سیستم های حقوقی می باشد. کرامت نه تنها یک ارزش دینی محسوب می گدردد بلکده به عنوان یک ارزش انسانی جهان شمول نیز می باشد. در دیددگاه اخدلاق گرایدی، نقدض ارزش های اجتماعی و در نگرش کمال گرائی علاوه بر آن، نقض ارزش های اخلاقی و رسیدن آسدیب به شخصیت و منش انسانی فرد نیز قابل جرم انگاری می باشد که می تواند از طری الزام های قانونی و ضمانت اجراها در سیاست جنایی حمایت گردد. کرامت انسانی از ارزش های فراگیر این جهان است که در فرآیند جرم انگاری و دادرسدی کیفری، از مداخله ی غیرضروری حقوق جزا نیز جلوگیری می کند و در واقع با ارائه ی معیارها و ضوابطی مثل منع مجازاتهای المانه و نامتناسب و همچنین منع مجدازات مضداع ، شدکنجه و استفاده ی ابزاری از انسان، حاکمیت کیفری دولتها را محدود کرده است. در یک سیاست کیفری کرامت مدار، تعامل کرامت ذاتی انسان با مقررات سیاسدت کیفدری در کلیه ی مراحل از مرحله ی جرم انگاری تا اجرای مجازات و اعاده ی حیثیت مشهود و نمایان است. در مقاله ی حاضر کوشش می شود ضمن ایضاح مفهومی کرامت انسانی و تبیین حدود آن، دیدگاه معطو به جرم انگاری رفتارهای نداقض کرامدت، مبدانی و مسدتندات آن مدورد تبیدین، بررسی و مطالعه قرار گیرد.

کلمات کلیدی