بنگاه‌های صنعتی کوچک و متوسط فارغ از نوع کالا و خدمات تولیدی باهدف حداکثر سازی سود از سوی کارآفرینان و سرمایه‌گذاران تشکیل می‌شوند اما در فرایند حیات همه این بنگاه‌ها موفق نمی‌شوند. برخی با ظرفیتی کمتر از ظرفیت اسمی خود به فعالیت می‌پردازند و برخی نیز فعالیت خود را متوقف می‌نمایند به بیانی دیگر دررسیدن به هدف خود ناکام می‌مانند. هدف این کاوش برساخت اجتماعی ناکامی اقتصادی و چگونگی تفسیر و فهم آن از دیدگاه کارآفرینان و صاحبان بنگاه‌های کوچک و متوسط مستقر در شهرک صنعتی کاشمر واقع در استان خراسان رضوی است. داده‌های این مطالعه از طریق مشاهده، مصاحبه عمیق و مصاحبه گروهی گردآوری‌شده و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش گرندد تئوری استفاده‌شده است و داده‌ها با روش کدگذاری نظری، محوری و گزینشی تحلیل شدند. مشارکت‌کنندگان در تحقیق را 12 نفر از کارآفرینان و مدیران عامل بنگاه‌های مستقر تشکیل می‌دهند که به شیوه نمونه‌گیری نظری با حداکثر نوسان انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان داد که کارآفرینانی که با رکود کسب‌وکار خود مواجه می‌شوند ناکامی اقتصادی را تجربه می‌کنند که این ناکامی علاوه بر بعد اقتصادی، به دلیل پیوند نزدیک آن با منزلت و اعتبار اجتماعی افراد دارای معانی خاص اجتماعی نیز می‌باشد. همچنین نتایج نشان داد که نوسانات بازار، موانع نظام بانکی و اختلافات شرکا از شرایط اصلی ناکامی اقتصادی هستند و مدیریت سنتی حاکم بر جامعه و فقدان تخصص نیروی کار و ماهیت تقلیدی حاکم بر صنعت بسترهای لازم ناکامی اقتصادی را فراهم می‌کنند؛ و صاحبان صنایع برای خلاصی از وضعیت موجود به تأمین مالی از بازار غیررسمی می پردازند و یا به تعدیل نیرو، تغییر کاربری و اجاره و فروش بنگاه می‌پردازند آن‌ها بیان می‌دارند که دولت و نظام بروکراسی و فرهنگ سرمایه ستیز و بستر اجتماعی به‌صورت غیرمستقیم باعث ایجاد رکود فعالیت‌های اقتصادی می‌شوند و این بنگاه‌ها احساس رها بودن را تجربه می‌کنند این‌که نه دولت و نه بستر اجتماعی هیچ‌کدام توانایی حل مشکلات بنگاه‌های کوچک و متوسط را در مقابل بنگاه‌های بزرگ ندارند و پژوهش حاضر توجه دولت را به‌مثابه متولی ایجاد کارآفرینی و توجه به بنگاه‌های کوچک توصیه می‌کند.

کلمات کلیدی