چکیده مقاله: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد می باشند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه هوش اخلاقی و هوش هیجانی با خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد در سال تحصیلی 96 - 95 است. این پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه آماری شامل 150 نفر بود که به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ها، شاخصه های هوش اخلاقی ( MCI ) لنیک و کیل جهت اندازهگیری هوش اخلاقی و پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی استفاده گردیده است. پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 76 /0 و 89 / 0 و 88 / 0 محاسبه گردیده است. روایی صوری و محتوایی و هماهنگی درونی هر سه پرسشنامه نیز مورد تایید متخصصان قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون به شیوه گام بهگام و واریانس چند متغیره تحلیل شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که هوش اخلاقی، رابطه مثبت و معناداری با خودکارآمدی دارند. بین هوش هیجانی و چهار مولفه آن ( خود آگاهی، خودکنترلی، مهارت های اجتماعی و خودانگیزی)، با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مولفه های خود کنترلی و مهارت های اجتماعی، رابطه مثبت و معناداری با هوش اخلاقی داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که به ترتیب، مولفه های خودآگاهی، خودکنترلی، تفکر وجودی انتقادی، مهارت های اجتماعی، معناسازی شخصی بهترین پیش بینی کننده خودکارآمدی هستند و بین دانشجویان به لحاظ همدلی و خود کنترلی تفاوت معناداری وجود دارد. یافته ها حاکی از آن است که مقدار میانگین در متغیر خودکارآمدی 3.80 گزارش شده است که به طور معنی داری بالاتر از 3 که قرار دارد و این به معنی آن است دانشجویان مشهد دارای خودکارآمدی بالایی هستند. در دو متغیر دیگر (هوش اخلاقی و هوش هیجانی) نیز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان داد که ترکیبی از دو متغیر هوش اخلاقی و هوش هیجانی می تواند پیش بینی کننده خودکارامدی دانشجویان باشد. همچنین ضریب همبستگی چندگانه برابر با 0.670 و ضریب تبیین نیز برابر با 0.543 بود. نتیجه گرفت که متغیرهای پیش بین می توانند بیش از 50 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نماید. نتایج ضرایب رگرسیونی نشان داد که میزان بتای هوش هیجانی با ضریب 0.396 بیشتر از دو متغیر هوش اخلاقی و خود کارامدی در بین دانشجویان می باشد. نتایج آزمون t مستقل پیرامون بررسی ارتباط بین متغیرهای پژوهش و جنسیت دانشجویان نشان داد که به جز در متغیر هوش اخلاقی که اختلاف میانگین ها معنی دار بود، در بقیه متغیرها، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در واقع میانگین هوش اخلاقی پسران به طور معنی داری بالاتر از میانگین هوش اخلاقی دختران بود.

کلمات کلیدی