هدف تحقیق حاضر ارزیابی عوامل موثر بر توسعه گردشگری دریاچه ای در ایران می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. در این راستا برای جمع آوری داده ها طیف گسترده ای از شاخص ها در قالب پرسشنامه کارشناسان گردشگری (از دیدگاه 20 نفر از اساتید و کارشناسان سازمان های مرتبط با گردشگری) و مطالعات میدانی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش AHP فازی، ANP و روش تحلیل رتبه ای خاکستری GRA استفاده شده است. یافته های تحقیق موید آن است که: بر اساس نتایج حاصل از مقایسه زوجی عوامل موثر بر توسعه گردشگری دریاچه ای با استفاده از روش های AHP فازی و ANP از نظر کارشناسان گردشگری معیار وجود جاذبه ها به ترتیب با وزن های 247/0 در مدل AHP فازی و 246/0 در مدل ANP و معیار عوامل زیرساختی با وزن 229/0 در مدل AHP فازی و 234/0 در مدل ANP دارای بیشترین تأثیر در توسعه گردشگری دریاچه ای می باشند. در نهایت با هدف رتبه بندی عوامل موثر بر توسعه گردشگری دریاچه ای در روستاهای پیرامون دریاچه ها، با استفاده از تکنیک GRA، مشخص گردید که روستاهای دوبنه و دشت ارژن شرایط بهتری از سایر روستاها دارند و روستاهای قشم قاوی و عرب فامور در پایین ترین سطح توسعه گردشگری دریاچه ای قرار گرفته اند.

کلمات کلیدی