سویا از مهمترین گیاهان دانه روغنی جهان است که از مشکلات تولید آن کاهش قوه نامیه و بنیه بذر طی مدت نگهداری و پیش از کشت میباشد. به منظور تعیین اثر اتیلن و اسید سالیسیلیک بر بهبود 10 روز و پیری طبیعی به مدت 6 ماه قرار گرفتند. بذور پس از پیری با اسید سالیسیلیک با غلظت 50 میکرو ، بذر زوال یافته سویا، طی این تحقیق بذور سویا در معرض پیری تسریع شده به مدت صفر، 6 پیش ماده اتیلن) با غلظت 10 میکرو مولار به مدت 6 ساعت در دمای 25 درجه سانتیگراد تیمار شدند. همچنین دستهای بذور پس از آزمون پیری تسریع شده و طبیعی بدون هیچ ) ACC مولار و در بذور خشک و همچنین طی 6 و 12 ساعت تحت اثر آب، اسید BMY1 ، AMY تیماری به عنوان شاهد (بذر خشک) استفاده شدند. درصد جوانهزنی، هدایت الکتریکی و همچنین بیان ژنهای 1 مورد بررسی قرار گرفت. با افزایش پیری درصد جوانهزنی کاهش و هدایت الکتریکی افزایش یافت. بیشترین میزان جوانهزنی در بذور خشک غیر پیر ( 95 qRT- PCR به روش ACC سالیسیلیک و 53 ) در تیمار پیری μScm-1gr- و اسید سالیسیلیک نتوانستند جوانهزنی بذور 10 روز پیری را از صفر درصد تغییر دهند. همچنین بیشترین میزان هدایت الکتریکی ( 1 ACC درصد) بدست آمد. از طرفی اثرات متفاوتی را بر صفات اندازهگیری شده ACC با افزایش سطوح پیری افزایش یافت. هورمون اسید سالیسیلیک و BMY و 1 AMY بدست آمد. بیان ژن 1 SA تسریع شده 10 روز و هورمون در بذر صفر روز AMY شد که نشان میدهد اسید سالیسیلیک در بذور غیر پیر همانند عامل تنشزا عمل میکند. میزان بیان ژن 1 AMY داشتند. در بذور غیر پیر اسید سالیسیلیک سبب کاهش بیان 13 بود. در مجموع میتوان گفت پیری سبب اختلال در صفات فیزیولوژیکی (مانند هدایت الکتریکی) بذر میگردد و اسید سالیسیلیک و اتیلن / 1 بود که این میزان در بذر 10 روز پیری 3 / پیر به میزان 8 نمیتوانند سبب بهبود زوال بذر سویا شوند.

کلمات کلیدی