رویکرد استفاده از روش‌هایی که به‌توان با استفاده از آنها خطرات آبگرفتگی شهری را کاهش داد و از این منبع آب برای تقویت سفره‌های آب زیرزمینی استفاده کرد، مورد توجه مدیران و مسئولان شهری قرار گرفته است. اما انتخاب این روش‌ها با توجه به میزان هزینه صرف شده و تاثیر آن برکاهش خطرات آبگرفتگی شهری نیاز به مطالعه و بررسی فراوان دارد. از این رو، هدف از این مطالعه برآورد بارش-رواناب در حوضه جنوب غربی منطقه 9 شهر مشهد و بررسی تاثیر روش های توسعه کم‌اثر بر رواناب شهری با استفاده از مدل SWMM، می‌باشد. پس از مدل‌سازی شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی، اثر 3 سناریو شامل: تبدیل 60 درصد از اراضی با شیب بالای 30 درصد به جنگل دست کاشت، روکش نفوذپذیر و آسفالت متخلخل جهت تحلیل کمی در دوره بازگشت‌های مختلف بارندگی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سناریوی روکش نفوذپذیر تاثیر کمتری بر دبی اوج دارد، سناریوی‌ جنگل دست کاشت نیز در دوره بازگشت‌های پایین می‌توانند تاثیر به‌سزایی در کاهش دبی اوج داشته باشند، اما در دوره بازگشت‌های بالا از تأثیر آن کاسته می‌شود. سناریوی آسفالت متخلخل در کاهش پارامتر دبی اوج و حجم رواناب خروجی در دوره بازگشت‌های مختلف عملکرد خوبی داشته است. اما سناریوی تبدیل 60 درصد از اراضی با شیب بالای 30 درصد به جنگل دست کاشت نسبت به سناریوهای دیگر در کاهش حجم رواناب خروجی عملکرد بهتری دارد. پیشنهاد می‌شود که با توجه به شرایط منطقه و هزینه احداث سناریوهای مختلف و نتایج حاصل از این مطالعه سناریوی تبدیل 60 درصد از اراضی با شیب بالای 30 درصد به جنگل دست کاشت، مورد توجه قرار گیرد.

کلمات کلیدی